Wstęp. Cel badania
Stosowanie leków przeciwpłytkowych, oraz leków antytrombinowych, heparyny lub heparyn drobnocząsteczkowych, jest podstawowym leczeniem w przebiegu ostrych zespołów wieńcowych. Heparyny mają jednak liczne ograniczenia, co spowodowało rozwój badań i poszukiwanie nowych leków o właściwościach antytrombinowych. DX-9065a jest małą molekułą bezpośrednio i odwracalnie blokującą czynnik Xa, zarówno w postaci wolnej jak i związanej z protrombiną. Czynnik Xa łączy szlak zewnątrz i wewnątrzpochodny kaskady krzepnięcia. Obecna praca jest pierwszym badaniem z użyciem DX-9065a u chorych z ACS NSTEMI.
Chorzy w wieku 20-85 lat z objawami niedokrwiennymi trwającymi co najmniej 10 minut, w ciągu 24 godzin przed randomizacją. W ekg obniżenie ST ≥1 mm w dwóch sąsiadujących odprowadzeniach, przejściowe uniesienie ≥1 mm w dwóch odprowadzeniach, lub odwróceniem załamka T ≥5 mm w dwóch odprowadzeniach przednich, lub wzrost poziomów markerów uszkodzenia serca.
Chorzy randomizowani w stosunku 1:1:1 do grupy otrzymującej heparynę n=128 chorych, małą dawkę DX-9065a n=140 chorych i dużą dawkę DX-9065a n=134 chorych. Celem zaślepienia próby lek podawano w infuzji celem porównania z heparyną. Chorzy otrzymujący małą dawkę DX-9065a otrzymywali bolus 0.025 mg/kg, następnie 3 godziny wlew 0.04 mg/kg/godzinę i przedłużony wlew 0.012 mg/kg/godzinę do 72 godzin. W grupie dużej dawki, chorzy otrzymywali lek w podwojonej ilości. Heparyna była podawana w bolusie 70 IU/kg, a następnie we wlewie 15 U/kg/godzinę, do 72 godzin. Docelowo dążono do wydłużenia APTT do 50-85 sekund, z ACT >250 sekund w przypadku nie stosowania GP 2b3a.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony, zgon, zawał, rewaskularyzacja lub niedokrwienie w badaniu ekg w obserwacji 30 dniowej. Bezpieczeństwo stosowanego leku oceniano w ilości dużych i małych krwawień.
Średni wiek badanych 58 lat, mężczyźni stanowili 70% badanych. Cukrzyca 26% chorych, hipercholesterolemia 55% chorych, nadciśnienie tętnicze 55% chorych, przebyty MI 28% chorych, palaczy 41% badanych. Średni czas od przyjęcia do wykonani angiografii 17 godzin.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił u 33.6% chorych w grupie leczonej heparyną, 34.3% chorych leczonych małą dawką DX-9056a i u 31.3% chorych leczonych dużą dawką DX-9056a (p=0.697). Punkt złożony zgon, zawał i ponowna rewaskularyzacja wystąpił z podobną częstością, 19.5%, 19.3% i 11.9% chorych w grupach odpowiednio (heparyna vs duża dawka DX-9056a p=0.125).
W grupie chorych otrzymujących DX-9056a krwawienia występowały rzadziej w porównaniu do grupy chorych otrzymującej heparynę. W grupie otrzymującej heparynę krwawienia stwierdzono u 47.7% chorych, w grupie małej dawki 30.0% chorych i w grupie dużej dawki 38.1% chorych (p=0.134). Duże krwawienia odpowiednio u 3.3%, 0.8% i 0.9% chorych (p=0.325). Przetoczenia krwi 3.1%, 1.4% i 0.7% chorych w grupach odpowiednio p=0.078.
Wnioski
W badaniu wykazano tendencję w zmniejszeniu ilości zdarzeń niedokrwiennych i krwawień po leczeniu DX-9056a w porównaniu do heparyny niefrakcjonowanej. Dane wskazująca na potrzebę dalszych badań u chorych z ostrym zespołem wieńcowym, lub u chorych kierowanych do zabiegów inwazyjnych.
Alexander JH, Yang H, Becker RC, Kodama K, Goodman S, Dyke CK, Kleiman NS, Hochman JS, Berger PB, Cohen EA, Lincoff AM, Burton JR, Bovill EG, Kawai C, Armstrong PW, Harrington RA; XaNADU-ACS INVESTIGATORS. First experience with direct, selective factor Xa inhibition in patients with non-ST-elevation acute coronary syndromes: results of the XaNADU-ACS Trial. J Thromb Haemost. 2005 Mar, 3(3), 439-447. [PMID]: 15748230.
drukuj
