W badaniu WOSCOPS, w którym podawano prawastatynę mężczyznom w średnim wieku z hipercholesterolemią bez przebytego zawału serca, po 5 latach leczenia zgon w przebiegu choroby wieńcowej i zawał wystąpił u 7,9% chorych w grupie placebo i u 5,5% chorych w grupie leczonej (p < 0,001). Obserwowano trend w kierunku redukcji udarów, nie odnotowując różnic w liczbie zgonów z przyczyn niesercowych lub z powodu nowotworu.

Ocena leczenia chorych 10 lat po zakończeniu badania.

Grupę badaną stanowiło 6354 mężczyzn bez przebytego zawału serca, ze stężeniem LDL ≥ 155 mg/dl.

Randomizacja chorych do grupy otrzymującej 40 mg prawastatyny dziennie lub do grupy placebo. Średni czas leczenia wynosił 5 lat. Po zakończeniu badania chorzy byli leczeni przez lekarzy rodzinnych. Po zakończeniu badania nie rekomendowano stosowania statyn w prewencji pierwotnej, rezerwując ich stosowanie w przypadku prewencji wtórnej. Dane po zakończeniu badania uzyskano z rejestrów narodowych. Średni czas obserwacji wynosił 14,7 roku od randomizacji.

Punkt końcowy: zgony z jakiejkolwiek przyczyny, z przyczyn wieńcowych, z przyczyn sercowych i niesercowych oraz zgony z powodu nowotworów. Punkt złożony: zgon w przebiegu choroby wieńcowej lub leczenie szpitalne z powodu choroby wieńcowej, zgony w przebiegu choroby wieńcowej lub zawał i udar.

Średni wiek mężczyzn w chwili włączania do badania wynosił 55 lat. Palacze – 44% badanych. Średnia wartość BP – 135/85 mm Hg. Średnie stężenie LDL – 192 mg/dl.

Odsetek chorych, u których stosowano statyny po okresie trwania badania, wynosił odpowiednio w grupie leczonej prawastatyną lub placebo: 28,6 vs 24,3% po roku, 33,6 vs 29,4% po 3 latach i 38,7 vs 35,2% po 5 latach (p < 0,001 dla wszystkich grup).

Punkt końcowy: w czasie obserwacji zmarło z jakiejkolwiek przyczyny 619 (18,7%) chorych w grupie otrzymującej prawastatynę i 674 (20,5%) chorych w grupie placebo. Redukcja ryzyka w grupie leczonej wyniosła 12% dla całego okresu obserwacyjnego (HR 0,88; 95% CI 0,79–0,99; p = 0,03).

Zgony z przyczyn sercowo-naczyniowych w grupie leczonej stwierdzono u 7,6% chorych i u 9,0% w grupie placebo (HR 0,81; 95% CI 0,68–0,96; p = 0,01). Podobny wynik odnotowano w przypadku zgonów w przebiegu choroby wieńcowej: 5,1 vs 6,3% chorych (HR 0,78; 95% CI 0,64–0,96; p = 0,02). Nie wykazano różnic pomiędzy grupami w liczbie zgonów niesercowych (11,1 vs 11,4% chorych) i zgonów w przebiegu nowotworów (8,1% chorych w każdej z grup).

Punkt złożony obejmujący zdarzenia sercowo-naczyniowe wystąpił istotnie statystycznie częściej w grupie placebo w porównaniu z grupą leczoną prawastatyną. W obserwowanym okresie zgony w przebiegu choroby wieńcowej lub zawał stwierdzono u 11,8% chorych w grupie otrzymującej prawastatynę i u 15,5% w grupie kontrolnej (HR 0,73; 95% CI 0,63–0,83; p < 0,001). Zgon w przebiegu choroby wieńcowej lub leczenie szpitalne z powodu choroby wieńcowej występowały odpowiednio w grupach u 20,5 vs 25,8% chorych (HR 0,75; 95% CI 0,68–0,83; p < 0,001). Obserwowano trend w kierunku mniejszej liczby udarów w grupie otrzymującej prawastatynę: u 5,9% chorych w porównaniu z 6,8% w grupie placebo (HR 0,83; p = 0,06).

 

Pięcioletni okres leczenia prawastatyną jest związany z istotnie statystycznie znaczącą redukcją zdarzeń wieńcowych w ciągu następnych 10 lat u chorych z hipercholesterolemią bez przebytego zawału serca.