Ponad 80% zgonów w przebiegu choroby wieńcowej stwierdza się u chorych w wieku powyżej 65 lat. W grupie tej często obserwuje się również zaburzenia gospodarki lipidowej. Obniżenie stężenia LDL jest zalecane jako pierwszoplanowy cel w leczeniu chorych, szczególnie starszych.

Ocena skuteczności ezetimibu i simwastatyny w porównaniu z atorwastatyną w leczeniu hipercholesterolemii u starszych chorych z umiarkowanie wysokim lub wysokim ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych.

Grupę badaną stanowiło 1289 chorych w wieku ≥65 lat z hipercholesterolemią, z umiarkowanie wysokim lub wysokim ryzykiem (chorobą wieńcową lub ekwiwalentem choroby wieńcowej) z ryzykiem lub bez ryzyka chorób miażdżycowych naczyniowych (przebyty zawał, dusznica stabilna, przebyte zabiegi na naczyniach wieńcowych, istotne niedokrwienie mięśnia sercowego, choroba tętnic obwodowych, miażdżyca aorty, choroba tętnic szyjnych), stężeniem LDL ≥130 mg/dl i TG ≤350 mg/dl.

Randomizacja do grupy leczonej dawką 10 mg atorwastatyny dziennie (n=257), dawką 20 mg (n=259), dawką 40 mg (n=257), do grupy otrzymującej 10 mg ezetimibu i 20 mg simwastatyny (n=259) lub do grupy otrzymującej 10 mg ezetimibu i 40 mg simwastatyny (n=257 chorych) przez 12 tygodni.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiany w stężeniu LDL.

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba chorych ze stężeniem LDL <70 mg/dl.

Średni wiek chorych wyniosił 72 lata, 37% badanych stanowili mężczyźni. Zespół metaboliczny stwierdzono u 58% chorych, cukrzycę u 13,5%. Średni BMI – 28 kg/m².

Chorobę wieńcową lub ekwiwalent choroby wieńcowej stwierdzono u 57% chorych, z wysokim ryzykiem z chorobą miażdżycową naczyń było 32% chorych, wysokim ryzykiem bez choroby miażdżycowej było 25% chorych i z umiarkowanie wysokim ryzykiem – 44%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiany stężenia LDL były istotnie statystycznie większe w grupach otrzymujących ezetimib/simwastatynę w porównaniu z grupami leczonymi atorwastatyną. W grupie leczonej ezetimibem w dawce 10 mg i simwastatyną w dawce 20 mg obniżenie stężenia LDL było o 14,7% większe niż w grupie otrzymującej 10 mg atorwastatyny (p<0,001), a w porównaniu z grupą otrzymującą 20 mg atorwastatyny o 7,5% większe (p<0,001). W grupie leczonej ezetimibem w dawce 10 mg i simwastatyną w dawce 40 mg obniżenie stężenia LDL było o 8,2% większe niż w grupie otrzymującej 40 mg atorwastatyny (p<0,001).

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba chorych, u których uzyskano stężenie LDL poniżej 70 mg/dl była istotnie statystycznie większa w grupach otrzymujących leczenie skojarzone w porównaniu z leczeniem atorwastatyną. Docelowe wartości LDL osiągnięto u 51,3% chorych w grupie leczonej ezetimibem w dawce 10 mg i simwastatyną w dawce 20 mg, u 9,9% chorych w grupie otrzymującej 10 mg atorwastatyny (p<0,001) i u 26,1% chorych w grupie otrzymującej 20 mg atorwastatyny (p<0,001). W grupie leczonej ezetimibem w dawce 10 mg i simwastatyną w dawce 40 mg docelowe wartości LDL osiągnęło 68,2% chorych, a w grupie otrzymującej 40 mg atorwastatyny – 38,1% chorych (p<0,001).

Również zmiany w stężeniu cholesterolu i apoproteiny B były podobne do zmian obserwowanych w przypadku LDL. Natomiast zmiany stężenia TG i HDL były podobne w grupach.

Objawy uboczne związane z stosowaniem leku obserwowano z podobną częstością w grupach. W grupie leczonej ezetimibem i simwastatyną objawy zależne od leku obserwowano u 4,1% chorych, a leczenie przerwało 2,1% chorych. W grupie leczonej atorwastatyną objawy zależne od leku obserwowano 4,3% chorych, a leczenie przerwało 1,6% chorych.

 

Leczenie skojarzone ezetimibem i simwastatyną poprawia parametry lipidowe w większym stopniu niż leczenie samą atorwastatyną w grupie starszych chorych. Leczenie było dobrze tolerowane przez chorych.