L-arginina jest substratem dla syntetazy tlenku azotu (nitric oxide synthase, NOS). Wyniki opublikowanych badań przeprowadzonych u starszych zdrowych osób oraz u chorych z chorobami naczyniowymi wskazują, że L-arginina może zmniejszać sztywność ścian naczyń. Wydaje się, że szczególną korzyść ze stosowania L-argininy mogą odnieść chorzy z nadciśnieniem tętniczym, dusznicą i niewydolnością serca oraz zaburzeniami potencji.

 

Ocena wpływu L-argininy na sztywność ścian naczyń i funkcję śródbłonka u chorych po przebytym zawale serca.

Chorych włączano do badania w przedziale czasowym od 3. do 21. dnia zawału serca. Randomizacja do grupy otrzymującej 1 g L-argininy 3 razy dziennie przez tydzień, ze zwiększeniem dawki do 2 g 3 razy dziennie w 2. tyg. i do 3 g 3 razy dziennie od 3. tyg. do zakończenia badania (n = 78 chorych) lub do grupy placebo (n = 75 chorych). Wartość EF oceniano radioizotopowo, ciśnienie tętna z 3 pomiarów, sztywność tętnic za pomocą tonometru (urządzenie CR-2000), prędkość fali tętna określano za pomocą echokardiografii dopplerowskiej, elastyczność tętnic metodą radioizotopową.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: sztywność naczyń i wartość EF po 6 mies. leczenia w grupie chorych po 60. roku życia.

Drugorzędowy punkt końcowy: ocena kliniczna stosowanego leczenia.

Średni wiek chorych wyniósł 60 lat, mężczyźni stanowili 68% badanych. Cukrzycę stwierdzono u 20% chorych. Palacze – 40% badanych. Zmiana w tętnicy zstępującej przedniej u 45% chorych, choroba jednonaczyniowa u 34%. Leczenie fibrynolityczne zastosowano u 22% chorych, PCI u 88%.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: nie wykazano różnic w parametrach hemodynamicznych pomiędzy grupą leczoną L-argininą a grupą kontrolną. Zarówno ciśnienie fali tętna, elastyczność tętnic, prędkość fali tętna, sztywność tętnic, wartość EF, wskaźnik objętości końcoworozkurczowej i końcowoskurczowej nie różnił się po 6 mies. leczenia pomiędzy grupą leczoną placebo i L-argininą.

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba zgonów, zawałów i pogorszenie wydolności serca były podobna w grupach – 12 chorych (16,7%) w grupie leczonej L-argininą i 7 chorych (10,1%) w grupie kontrolnej. W grupie przyjmującej leki zmarło 6 chorych (8,6%). Bez zgonów w grupie kontrolnej (p = 0,01). Dane te były powodem przerwania badania przez komitet sterujący badaniem.

L-arginina dodana do rutynowej terapii nie wpływa na sztywność tętnic i poprawę funkcji śródbłonka, a jej stosowanie u chorych po przebytym zawale może wiązać się z większą śmiertelnością. Nie powinno zalecać się stosowania L-argininy po przebytym zawale serca.