U chorych po MI w ciągu 3-6 miesięcy około 20-30% chorych ma zdarzenia niedokrwienne wynikające z niestabilności blaszki w naczyniu dozawałowym. Liczne badania wskazują, że wykazanie żywotności mięśnia sercowego jest w dużym stopniu związane z zdarzeniami niedokrwiennymi. Celem pracy było porównanie chorych kierowanych do PCI z żywotnym mięśniem sercowym po MI leczonym trombolitycznie, w porównaniu do chorych bez zabiegów na naczyniach wieńcowych po MI z żywotnym mięśniem sercowym.

Chorzy w wieku 18-80 lat, z ostrym zawałem serca rozpoznanym na podstawie ekg, uniesienie ST lub/i nowej fali Q, wzrostu markerów uszkodzenia serca. Przed testem dobutaminowym przebieg bez powikłań.

W badaniu u chorych po przebytym MI wykonywano wczesny test obciążeniowy z niską dawką dobutaminy (40=8-72godziny). Chorym z żywotnym mięśniem randomizowano do grupy leczonej stentem (+abciximab) n=106chorych lub do grupy leczonej zachowawczo n=110 chorych, z testem wysiłkowym przed opuszczeniem szpitala, a następnie w zależności od wyniku kierowani do badania angiograficznego. Chorych bez cech żywotnego mięśnia sercowego rejestrowano celem porównania z grupa leczoną konserwatywnie n=75 chorych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zgony wszystkie, nawrót niedokrwienia (bóle w klp, zmiany ST, zmiany poziomu markerów uszkodzenia serca) i niestabilna dusznica (typowy ból z zmianami ST lub enzymów, potrzeba leczenia szpitalnego lub leki iv)
Drugorzędowy punkt końcowy: rewaskularyzacje, klasa czynnościowa dusznicy bolesnej (CCS), niewydolność serca (NYHA) i ocena EF w badaniu echokardiograficznym.
Średni wiek badanych 60 lat, mężczyźni stanowili 77% badanych, przebyty MI 5%. Chorzy z grupy kierowanej do zabiegu na naczyniach wieńcowych w 77% mieli wykonane PCU, 11% CABG a u 16% chorych nie wykonywano żadnych zabiegów.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w grupie leczonej inwazyjnie u 93.4% chorych nie wystąpił punkt złożony w porównaniu do 84.5% p=0.04. Po odrzuceniu chorych u których nie wykonano PCI, liczba chorych bez objawów niepożądanych w grupie inwazyjnej 96.2% vs 87.3% chorych p=0.018. Poszczególne punkty składowe, zgony bez różnic w grupie inwazyjnej vs konserwatywnej 1.9% vs 0.9% chorych, podobnie nawrót niedokrwienia 1.9 vs 2.7% chorych, z znaczącą różnicą w liczbie przypadków niestabilnej dusznicy 2.8% vs 11.8% chorych w grupach odpowiednio p=0.012.
Drugorzędowy punkt końcowy: Zaplanowana rewaskularyzacja w ciągu 6 miesięcy tylko u chorych w grupie konserwatywnej 17.3% chorych p<0.0001, natomiast ilość wszystkich rewaskularyzacji w obserwacji 6 miesięcznej 4.7% chorych w grupie inwazyjnej i 27.3% chorych w grupie konserwatywnej p<0.0001. W grupie chorych bez objawów żywotnego mięśnia sercowego objawy niedokrwienia nie wystąpiły u 94.7% chorych w porównaniu do 85.5% chorych z grupy leczonej konserwatywnie p<0.05.
WNIOSKI: U chorych z żywotnym mięśniem sercowym inwazyjna z stentowaniem naczynia dozawałowego wiąże się z znacznymi korzyściami klinicznymi w zmniejszeniu ilości zdarzeń niedokrwiennych. Chorzy bez żywotnego mięśnia sercowego mają małą liczbę zdarzeń niedokrwiennych.