Pomosty były wykonywane według rutynowego postępowania chirurgicznego. Decyzja o typie pomostu należało do operatora w zalezności od oceny przedoperacyjnej chorego. Angiografia naczyń wiencowych była wykonywana w ciągu tygodnia lub po roku w przypadku podejrzenia niedrożności pomostu. U wszystkich chorych drożność pomostu oceniano po 3 i 10 latach. U 1254 chorych operowanych włączonych do badania u 1079 chorych wykonano co najmniej jedno badania angiograficzne. W grupie chorych włączonych do badania n=1074 miało wykonane pomosty żylne, a n=457 pomost IMA do LAD.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: liczba niedrożnych pomostów.

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba pomostów z rostenozą 50 do 99%, ale bez przypadków okluzji.

W obserwacji 10-letniej drożność pomostów żylnych wynosiła 61%, a w przypadku IMA 85% drożnych pomostów.p<0.001. Jeżeli pomost był drożny w 1 tygodniu obserwacji to drożność w obserwacji 6-letniej wynosiła 76%, a 10-letniej 68% dla pomostów żylnych, zaś dla IMA odpowiednio 90% i 88%. Drożność pomostu żylnego była najlepsza do LAD 69% w porównaniu do t.wieńcowej prawej 56% i okalającej 58% p<0.001.

Również rozmiar światła naczynia miał znaczenie dla drożność pomostu. Drożność pomostów do naczynia o wymiarze ≥2mm wynosiła 88% vs 55%, jeżeli pomost był do naczynia ≤2mm p<0.001. Dla pomostu żylnego drożność w obserwacji 10-letniej wynosiła dla naczynia ≥2mm wynosiła 90% vs 52% dla naczynia ≤2mm p<0.001. W przypadku pomostu IMA wartości te wynosiły odpowiednio 100% vs 82% p=0.008.

Inne czynniki predysponujące do drożności pomostu to używanie ASA po zabiegu, niższe poziomu cholesterolu, starszy wiek, niższa klasa CCS.