Wstęp. Cel badania
Zalecenia związane z leczeniem nadciśnienia tętniczego preferują w chwili obecnej leczenie skojarzone. W chwili obecnej zaleca się terapię skojarzoną w przypadku SBP>160mmHg lub DBP>100mmHg. Również terapia skojarzona jest zalecana w przypadku współistniejących czynników ryzyka. Celem pracy było porównanie leczenia skojarzonego ARB z HCTZ w porównaniu do monoterapii amlodypiną.
Chorzy w wieku >18 rż, z nieprawidłowymi wartościami ciśnienia tętniczego. Chorzy uprzednio leczone mieli definiowane jako nieprawidłowo kontrolowane nadciśnienie, jeżeli SBP/DBP ≥140/90 mmHg i <160/95 mmHg. Dodatkowo włączeni do badania musieli mieć dodatkowy czynnik ryzyka: otyłość BMI>30kg/m2, kontrolowaną cukrzycę t.2, hipercholesterolemię (Ch >240mg/dl i/lub LDL >160mg/dl), przebyty zawał serca lub rewaskularyzację naczyń wieńcowych >1 roku od włączenia do badania, przebyty udar lub TIA >1 roku od włączenia do badania, wiek >65 lat.
Chorzy randomizowani do grupy otrzymującej valsartan 160mg raz dziennie, a po 4 tygodniach pobierania leku dodawano HCTZ 12,5 n=357 chorych lub HCTZ 25mg dziennie n=363 chorych, leczenie amlodypina rozpoczynano od dawki 5 mg i po 4 tygodniach zwiększano do 10 mg n=359 chorych.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiany w wartości SBP, DBP i PP po 24 tygodniach leczenia oraz odpowiedź na leczenie z uzyskaniem SBP<140mmHg lub obniżeniem o ≥20mmHg oraz DBP<90mmHg i obniżeniem o ≥10mmHg. Analiza intetion-to-treat.
Średni wiek grupy 61 lat, BMI 30 kg/m2, izolowane nadciśnienie skurczowe 27% chorych, otyłość 50% chorych, cukrzyca 18% chorych, w grupie amlodypiny chorych >65rż było mniej w porównaniu do gryp walsartanu odpowiednio 36% vs 40% vs 43% chorych p=0.01.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: Średnie obniżenie ciśnienia w grupie valsartan+HCTZ12.5 wyniosło 27.1±13.7mmHg, w grupie valsartan+HCTZ25 29.7±13.7mmHg i w grupie amlodypiny 27.6±13.8mmHg p<0.05 valsartan+HCTZ25 vs amlodypina. Obniżenie DBP było porównywalne pomiedzy grupami i wynosiło około 10mmHg. Obniżenie ciśnienia tętna w grupie valsartan+HCTZ12.5 wyniosło 17.5±11.3mmHg, w grupie valsartan+HCTZ2518.7±11.3mmHg i w grupie amlodypiny 16.9±11.3mmHg p<0.05 valsartan+HCTZ25 vs amlodypina. Obniżenie ciśnienia do wartości pożądanych uzyskano w dużej grupie chorych (~75%chorych) we wszystkich grupach, bez znaczących różnic pomiedzy grupami.
Nie wykazano różnic w poziomie antygenu t-PA, IL-6, hsCRP i oksydowanegi LDL po 24 tygodniach leczenia.
Odstawienie leku z powodu objawów ubocznych w grupie valsartan+HCTZ12.5 4.2% chorych, w grupie valsartan+HCTZ25 3.5% chorych i w grupie amlodypiny 18.2% chorych p<0.05 valsartan+HCTZ vs amlodypina.
Wnioski
W grupie chorych z umiarkowanym nadciśnieniem i co najmniej jednym czynnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego obniżenie ciśnienia tętniczego było podobne w grupie leczonej valsartanem i HCTZ w porównaniu do amlodypiny, z znacząco rzadszymi objawami ubocznymi przy leczeniu skojarzonym.
Ruilope LM, Malacco E, Khder Y, Kandra A, Bonner G, Heintz D. Efficacy and tolerability of combination therapy with valsartan plus hydrochlorothiazide compared with amlodipine monotherapy in hypertensive patients with other cardiovascular risk factors: the VAST study. Clin Ther. 2005 May, 27(5), 578-587. [PMID]: 15978306.
drukuj
