Wyniki kilku badań randomizowanych potwierdzają, że u chorych z cukrzycą typu 2 intensywna kontrola glikemii zapobiega rozwojowi powikłań makroangiopatycznych. Badania epidemiologiczne oceniające zależność pomiędzy kontrolą glikemii a powikłaniami makronaczyniowymi nie są jednoznaczne. Badania kliniczne o niedługim okresie obserwacji wskazują na korzystny efekt intensywnej kontroli glikemii. Wyniki dwóch ostatnio ogłoszonych badań – ADAVNCE i ACCORD – nie potwierdzają zmniejszenia liczby poważnych powikłań sercowo-naczyniowych w grupach chorych u których prowadzono intensywną kontrolę glikemii.

 

Ocena powiązań pomiędzy intensywną kontrolą glikemii u chorych z cukrzyca typu 2, a występowaniem poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Grupę badaną stanowiło 1791 chorych, z cukrzycą typu 2 i nieprawidłową kontrolą glikemii, z stężeniem hemoglobiny glikolizowanej > 7,5%, bez przebytych zdarzeń sercowo-naczyniowych w okresie ostatnich 6 mies.

Randomizacja do grupy leczonej metforminą i rosiglitazonem u chorych z BMI ≥ 27 kg/m², lub do grupy leczonej glimepirydem i rosiglitazonem u chorych z BMI < 27 kg/m². W grupie leczonej intensywnie (n = 899 chorych) chorzy otrzymywali maksymalne dawki leków. W przypadku nie osiągnięcia stężenia hemoglobiny glikolizowanej < 6,0% dodatkowo otrzymywali insulinę. W grupie leczonej typowo (n = 892 chorych) chorzy otrzymywali połowę maksymalnej dawki leku i dodatkowo insulinę jeżeli stężenie hemoglobiny glikolizowanej było > 9%. U wszystkich chorych zalecano stosowanie ASA i statyny.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: punkt złożony, zgon, zawał, udar, noworozpoznana lub pogorszenie niewydolności serca, leczenie kardiochirurgiczne, choroba tętnic obwodowych lub mózgowych, nieoperacyjna choroba wieńcowa, amputacja z powodu zgorzeli.

Drugorzędowy punkt końcowy: noworozpoznana lub pogorszenie dusznicy bolesnej, TIA, chromanie przystankowe, krytyczne niedokrwienie kończyn zgon z każdej przyczyny. Powikłania mikronaczyniowe.

Średni wiek chorych wyniósł 60 lat, mężczyźni stanowili 97% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 72% chorych. Palacze – 17% badanych. Średni BMI – 31,3 kg/m², średnia wartość BP – 132/76 mm Hg.

Średni czas trwania cukrzycy – 11,5 lat. Przebyte zdarzenia sercowo-naczyniowe u 40% chorych, powikłania mikronaczyniowe u 62%. Średnie stężenie hemoglobiny glikolizowanej – 9,4%, cholesterolu – 184 mg/dl, LDL – 108 mg/dl, HDL – 36 mg/dl, TG – 212 mg/dl. Wyjściowo 52% chorych otrzymywało insulinę.

Po 6 mies. leczenia stężenie hemoglobiny glikolizowanej ustabilizowało się i wynosiło 8,4% w grupie leczonej typowo i 6,9% w grupie leczonej intensywnie.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: obserwowano u 264 chorych w grupie typowo i u 235 chorych w grupie leczonej intensywnie (HR 0,88; 95% CI 0,74-1,05; p = 0,14). Nie obserwowano różnic pomiędzy grupami w poszczególnych składowych punktu pierwotnego, w tym dla zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych (HR 1,32; 95% CI 0,81-2,14; p = 0,26). Zmarło z wszystkich przyczyn 95 chorych w grupie leczonej typowo i 102 chorych w grupie leczonej intensywnie (HR 1,07; 95% CI 0,81-1,42; p = 0,62).

Drugorzędowy punkt końcowy: podobnie jak w przypadku punktu pierwotnego nie obserwowano różnic w punkcie wtórnym jak i w poszczególnych składowych punktu wtórnego. Natomiast w grupie intensywnie leczonej obserwowano istotnie statystycznie częściej epizody hipoglikemii (p < 0,001). Również liczba powikłań mikronaczyniowych była porównywalna w grupach zarówno w ocenie liczby chorych z zmianami ocznymi, nerkowymi i z neuropatiami.

 

Intensywna kontrola glikemii u chorych z cukrzyca typu 2 nie powoduje znaczącej redukcji poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych, zgonów lub powikłań mikronaczyniowych.