Średni wiek badanych wynosił 62 lata, mężczyźni stanowili 69% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 74% chorych, dusznicę bolesną u 52%, cukrzycę u 49%, przewlekłą chorobę płuc u 28%. Do III klasy wg NYHA zaliczono 50% chorych, do IV 45%. Średnia liczba hospitalizacji w ciągu ostatnich 12 mies. wyniosła 1,5. MLWHF – 72 pkt. Średnia masa ciała – 100 kg, Średnia wartość BP – 128/81mm Hg. EF ≤ 40% stwierdzono u 70% chorych.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: utrata masy ciała wyniosła 5,0 ± 3,1 kg w grupie leczonej ultrafiltracją i 3,1 ± 3,75 kg w grupie otrzymującej diuretyki (p = 0,001). Nie obserwowano zmian po 8 godz. od randomizacji w skali duszności: 5,4 vs 5,2 (p = 0,59). W czasie 48-godzinnnego leczenia leki wazoaktywne otrzymało 3% chorych w grupie leczonej ultrafiltracją i 8% w grupie leczonej diuretykami (p = 0,015). Zmiana stężenia kreatyniny w każdym z obserwowanych okresów (po 8., 24., 48. i 72. godz. oraz po 10, 30 i 90 dniach) była istotnie statystycznie większa w grupie leczonej ultrafiltracją (p > 0,05 dla każdej obserwacji). Nie obserwowano różnic w stężeniu azotu pozamocznikowego, sodu, chloru i dwuwęglanów. Stężenie potasu < 3,5 mmol/l obserwowano u 1/77 chorych w grupie ultrafiltracji i 9/75 chorych w grupie leczonej diuretykami (p = 0,018). Liczba przypadków hipotensji była podobna w grupach (4 vs 3 chorych).
Drugorzędowy punkt końcowy: utrata płynów w ciągu 24 godz. wyniosła odpowiednio w grupach 4,6 ± 2,6 l vs 3,3 ± 2,6 l (p = 0,001). Długość pobytu w szpitalu wyniosła 6,3 vs 5,8 dnia (p = 0,97). Nie stwierdzono różnic w klasie wg NYHA, MLWHF, pokonanej odległości w 6-MTW i stężeniu BNP. Dawka leków moczopędnych przyjmowanych przy opuszczaniu szpitala była niższa o 14 mg w porównaniu z wartością wyjściową w grupie leczonej ultrafiltracją i wzrosła o 11 mg w grupie leczonej diuretykami (p = 0,058). Liczba ponownie przyjętych chorych do leczenia wynosiła 16/89 chorych w grupie ultrafiltracji i 28/87 w grupie leczonej diuretykami (p = 0,037). Długość ponownego pobytu – 1,4 vs 3,8 dnia odpowiednio w grupach (p = 0,022). Nieplanowane wizyty lekarskie odbyło 21% chorych w grupie ultrafiltracji i 44% w grupie kontrolnej (p = 0,009). Liczba zgonów była porównywalna w grupach (9 vs 11 chorych).
Liczba krwawień była wyższa w grupie leczonej standardowo. Krwawienia obserwowano u 1 chorego w grupie leczonej ultrafiltracją i u 5 w grupie leczonej typowo (p = 0,032).
Wnioski
W zdekompensowanej niewydolności serca, ultrafiltracja żylno-żylna zmniejsza w większym w stopniu masę ciała i retencję płynów niż leczenie diuretykami, zmniejsza ryzyko nawrotu niewydolności serca w obserwacji 90-dniowej i jest alternatywną i skuteczną metodą leczenia.
drukuj
