Uzyskanie docelowych wartości ciśnienia tętniczego wymaga często stosowania 2 lub więcej leków przeciwnadciśnieniowych. Dobrym połączeniem jest skojarzenie leków o różnych, uzupełniających się mechanizmach działa. Leki blokujące kanał wapniowy (calcium channel blocker, CCB) hamując napływ jonów wapnia do komórki powodują ich relaksację, leki blokujące receptor angiotensynowy (angiotensin receptor blocker, ARB) zapobiegają wazokonstrykcji i retencji sodu w nerkach, a hydrochlorothiazyd zmniejsza objętość wewnątrznaczyniową i zwiększa wydalanie jonów sodowych. Połączenie walsartanu z hydrochlorotiazydem i walsartanu z amlodypiną w jednej tabletce jest bezpieczne i skuteczne, co wykazano w badaniach klinicznych. Zmniejszenie liczby tabletek jest dobrze odbierane przez chorych, dlatego połączenie w jednej tabletce walsartanu z amlodypiną i hydrochlorotiazydem może wiązać się z większą skutecznością leczenia chorych z nadciśnieniem tętniczym.

 

Ocena bezpieczeństwa i skuteczności terapii skojarzonej walsartanu z amlodypiną i hydrochlorotiazydem, w porównaniu do podwójnej terapii tymi lekami w różnym skojarzeniu, u chorych z umiarkowanym i ciężkim nadciśnieniem tętniczym.

Grupę badaną stanowiło 2271 chorych w wieku pomiędzy 18 a 85 lat, z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym (SBP ≥ 145 mm Hg i DBP ≥ 100 mm Hg). Chorzy z ciężkim nadciśnieniem tętniczym (BP ≥ 180/100 mm Hg) byli włączani do badania bez okresu stosowania placebo. Do badania nie włączano chorych stosujących co najmniej 4 leki przeciwnadciśnieniowe.

Randomizacja do grupy otrzymującej walsartan/amlodypinę/hydrochlorotiazyd (n =583 chorych), do grupy otrzymującej walsartan/hydrochlorotiazyd (n = 559 chorych), do grupy otrzymującej walsartan/amlodypinę (n = 568 chorych) lub do grupy otrzymującej amlodypinę/hydrochlorotiazyd (n = 561 chorych). Leczenie rozpoczynano od podania 160 mg walsartanu, 5 mg amlodypiny i 12,5 mg hydrochlorotiazyd. Po tygodniu leczenia w grupie otrzymującej walsartan i amlodypinę dodawano hydrochlorotiazyd. W przypadku nie osiągnięcia wartości docelowych BP (<140/90 mm Hg), w następnym tygodniu dawki leków podwajano. Chorzy pozostawali na stałych dawkach leków do zakończenia badania.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zmiany na zakończenie badania w średniej wartości SBP i DBP.

Drugorzędowy punkt końcowy: zmiany średnich wartości SBP i DBP po 5, 7 i 9 tyg., liczba chorych którzy osiągnęli docelowe wartości BP.

Średni wiek chorych wyniósł 53 lat, mężczyźni stanowili 55% badanych. W wieku ≥ 65 lat było 14% chorych. Średnia wartość BP – 170/106,5 mm Hg.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: średnia wartość SBP uległa obniżeniu o 39,7 mm Hg w grupie otrzymującej trzy leki, o 32,0 mm Hg w grupie leczonej walsartanem i hydrochlorotiazydem (różnica 7,6 mm Hg w porównaniu do grupy leczonej trzema lekami, p < 0,001), o 33,5 mm Hg w grupie leczonej walsartanem i amlodypiną (różnica 6,2 mm Hg w porównaniu do grupy leczonej trzema lekami, p < 0,001) i o 31,5 mm Hg w grupie leczonej amlodypiną i hydrochlorotiazydem (różnica 8,2 mm Hg w porównaniu do grupy leczonej trzema lekami, p < 0,001). Średnia wartość DBP uległa obniżeniu o 24,7 mm Hg w grupie otrzymującej trzy leki, a w pozostałych grupach odpowiednio o 19,7 (różnica 5,1 mm Hg, p < 0,001), 21,5 (różnica 3,3 mm Hg, p < 0,001) i 19,5 mm Hg (różnica 5,3 mm Hg, p < 0,001).

Drugorzędowy punkt końcowy: podobne różnice w wartości ciśnienia tętniczego pomiędzy grupami obserwowano po 5, 7 i 9 tyg. leczenia. Docelowe wartości BP na zakończenie badania stwierdzono u 70,8% chorych w grupie leczonej trzema lekami, u 48,3% chorych w grupie otrzymującej walsartan i hydrochlorotiazyd, u 54,1% chorych w grupie leczonej walsartanem i amlodypiną i u 44,8% chorych w grupie leczonej amlodypina i hydrochlorotiazydem (p < 0,001 dla wszystkich).

Objawy uboczne obserwowano z podobna częstością w grupach. Najczęściej zgłaszanymi były obrzęki obwodowe (5,7% chorych), bóle głowy (5,4% chorych) i zawroty głowy (5,2%chorych). Poważne objawy uboczne stwierdzono w pojedynczych przypadkach.

 

Wyniki badania potwierdzają wysoka skuteczność skojarzonego leczenia walsartanem, amlodypiną i hydrochlorotiazydem u chorych z umiarkowanym i ciężkim nadciśnieniem tętniczym.