Wstęp. Cel badania
Ximelagatran jest doustnym inhibitorem trombiny z szybkim początkiem działania jako lek antykoagulacyjny, o działaniu niezależnym od masy ciała, jedzenia i spożywania alkoholu jak również pochodnia rasowego. Lek ten ma małe powinowactwo do białek osocza jak również nie wchodzi w interakcje z innymi lekami co odróżnia go od innych doustnych antykoagulantów stosowanych obecnie. Celem pracy było porównanie z obecnie stosowanym leczeniem standartowym w zakrzepicy żylnej.
Chorzy >18rż z objawami ostrego zapalenia żył głębokich, z lub bez objawów zatorowości płucnej, u których zaplanowano 6-miesięczne leczenie antykoagulacyjne. Rozpoznanie zakrzepicy żył głębokich było oparte na badaniu usg lub wenografii.
Chorzy byli randomizowani do grupy ximelagatranu 36mg dwa razy dziennie n=1240 lub enoxaparyna 1mg/kg przez 5 do 20 dni dwa razy dziennie, a następnie warfarynę z INR w granicach 2.0-3.0 n=1249 chorych. Wizyty kontrolne w 2, 4, 8, 12, 16, 26 tygodniu leczenia. Po tym okresie zaprzestawano dalszego leczenia. Kontrolne badanie za 2 tygodnie.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: nawrót zakrzepicy żylnej, krwawienia i śmiertelność całkowita [zgony w przebiegu zatorowości płucnej, krwawień i z innych przyczyn].
Pierwszorzędowy punkt końcowy: nawrót zakrzepicy żylnej w ocenie intention-to-treat wystąpił u 26(2.1%) chorych z grupy ximelagatranu vs 24(2.0%) chorych z grupy leczenia standardowego. Bezwzględna różnica wyniosła 0.2(95%CI;-1.0do 1.3). Uzyskany wynik spełniał kryteria dla wyniku noninferiority. Na nawrót zakrzepicy złożyła się zakrzepica żył głębokich u 15 Chorych z grupy ximelagatranu vs 17 chorych z grupy leczenia standardowego i zatorowość płucna u 11 chorych vs 7 chorych w grupach odpowiednio.
Krwawienia (major) w czasie leczenia wystąpiły u 14(1.3) chorych z grupy ximelagatranu vs 26(2.2%) z grupy leczenia standardowego, różnica -1.0 (95%CI;-2.1 do 0.1) p=0.07. Zgony nastąpiły u 28(2.3%) chorych vs 42(3.4%) chorych w grupach odpowiednio, różnica -1.1 (95%CI;-2.4 do 0.2) p=0.18.
Objawy uboczne: wzrost aminotransferaz >3x górnej granicy normy wystąpił u 119(9.6%) chorych z grupy ximelagatranu i u 25(2.0%) chorych z grupy leczenia standardowego. U większości chorych doszło do normalizacji badań (w tym u 43 chorych kontynuowano leczenie) po średnio 74 dniach. Analiza retrospektywna wykazała, że u 10 chorych otrzymujących ximelagatran doszło do incydentu wieńcowego (i u 1 chorego z grupy leczenia standardowego). Sytuacja ta jest niejasna i wymaga dalszych obserwacji.
Wnioski
Ximelagatran stosowany w stałej dawce bez kontroli koagulogicznej, okazał się być tak samo skutecznym lekiem jak terapia enoxaparyną/warfaryną u chorych z zakrzepicą żył głębokich z lub bez zatorowości płucnej, z małą ilością poważnych krwawień w czasie leczenia. Objawy uboczne w czasie leczenia związane były ze wzrostem poziomów enzymów wątrobowych, dlatego wskazane jest monitorowanie ich w czasie leczenia.
Fiessinger JN, Huisman MV, Davidson BL, Bounameaux H, Francis CW, Eriksson H, Lundstrom T, Berkowitz SD, Nystrom P, Thorsen M, Ginsberg JS; THRIVE Treatment Study Investigators. Ximelagatran vs low-molecular-weight heparin and warfarin for the treatment of deep vein thrombosis: a randomized trial. JAMA. 2005 Feb 9, 293(6), 681-689. [PMID]: 15701909.
drukuj
