W warunkach domowych pomiary ciśnienia tętniczego dokonywano pomiędzy 6-10 rano i wieczorem [aparat Omron HEM-705CP]. Pomiary lekarskie i domowe wykonywane przez chorych kontrolowano 24 godzinnym monitorowaniem ciągłym. Leczenie uzależniano od pomiaru dokonanego w warunkach domowych lub lekarskich (randomizacja). Leczenie rozpoczynano od 10mg lisinoprilu [etap 1], następnie zwiększano do 20mg [etap 2], przy braku skuteczności dodawano HCTZ 25mg lub amlodypine 5 mg [etap 3]. Końcowo podawano jako trzeci lek 5 mg amlodypiny [etap 4]. U części chorych zamiast lisinoprilu i HCTZ stosowano prazosin 6mg/d. W przypadku nietolerancji ACEI stosowano atenolol 50mg [etap 1] lub 100mg [etap 2]. Po roku oceniano wartości ciśnienia i skuteczność leczenia p/nadciśnieniowego.

Do grupy pomiarów w gabinecie lekarskim włączono n=197 chorych ukończyło badania n=171, w grupie pomiarów domowych włączono n=203 ukończyło n=176.

W dniu zakończenia badań więcej chorych z grupy pomiarów wartości BP w domu zaprzestało leczenia (25,6% vs 11,3% p<0.001). Pomiary dokonane w gabinecie, w domu i 24-godzinnym monitorowaniu BP były wyższe w grupie monitorowania BP w warunkach domowych. Średnia różnica w ciśnieniu skurczowym i rozkurczowym w grupach była wyższa w grupie pomiarów domowych 6,8/3,5mmHg vs 4,9/2,9mmHg.

 

Oparcie się w leczeniu ciśnienia tętniczego na pomiarach domowych zamiast w gabinecie lekarskim skutkuje gorsza skutecznością leczenia. W postępowaniu powinniśmy opierać się zarówno na pomiarach omowych jak i w gabinecie lekarskim.