Wstęp. Cel badania
Napadowe tachyarytmie nadkomorowe (PSVT - paroxysmal supraventricular tachycardia) jest częstoskurczem samoograniczającym się, ale niekiedy przebiega z dusznością, niedociśnieniem, pogorszeniem wydolności serca i krążenia. Celem pracy była ocena nowego leku blokującego receptor A1 tecadenosanu (patrz metodyka).
Chorzy z udokumentowanym epizodem PSVT i klinicznymi wskazaniami do wykonania badania elektrofizjologicznego (EP). Chorzy ≥18 lat, kobiety w okresie pomenopauzalnym lub ujemnym testem ciążowym. U chorych w czasie badania EP prowokowano PSVT, który musiał być stabilny ≥2 minut bez użycia atropiny lub isoproterenolu.
Stosowane leki celem opanowania PSVT LBA i CCB często dają objawy uboczne odległe po zastosowaniu doraźnym. Stosowana adenozyna blokuje różne podtypy receptorów adenozynowych (A1, A2A, A2B, A3) dając często zaczerwienienie twarzy, duszność, ból w klp, przejściową hipotonię i zburzenia rytmu serca. Tecadenoson jest agonistą receptora A1. W badaniach fazy 1 i 2 wykazano, że tecadenoson wydłuża okres refrakcji węzła av, co powoduje wygaszenie arytmii, nie wpływa na BP, rytm dobowy i czas przewodzenia komorowego. Objawy obserwowane przy adenozynie obserwowano rzadko.
W pracy randomizowano chorych do 6 grup. Grupa placebo otrzymywała 0.9% NaCl, chorzy z grupy z zastosowaniem leku otrzymywały lek w dwóch dawkach. Dawkę drugą podawano po pierwszej, przy braku skuteczności dawki pierwszej. Lek podawano w szybkim wstrzyknięciu (<10 s). Grupa A n=32 chorych otrzymywała lek w dawkach 75/150 mg, grupa B n=29 chorych 150/300 mg, grupa C n=31 chorych 300/600 mg, grupa D n=29 chorych 450/900 mg i grupa E n=30 chorych 900/900 mg.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: ocena optymalnej dawki terapeutycznej z powrotem rytmu zatokowego w ciągu minuty po podaniu leku bez towarzyszącego bloku av.
Drugorzędowy punkt końcowy: bezpieczeństwo stosowania tecadensonu.
Z 341 chorych włączonych do badania tylko u 181 wywołano PSVT.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: W każdej z grup otrzymującej tecadenosan konwersja rytmu była znacząco częściej obserwowana (p<0.005). W poszczególnych grupach częstość powrotu rytmu zatokowego wynosiła: placebo 6.7% chorych, grupa A 50%chorych, grupa B 58.6% chorych, grupa C 90.3% chorych, grupa D 82.8% chorych i grupa E 86.7% chorych. Uzyskanie rytmu zatokowego po pierwszej/drugiej dawce leku wynosiło: grupa A 21.9/28.1%, grupa B 24.2/34.5%, grupa C 67.7/22.6%, grupa D 72.4/10.4% i grupa E 86.7/0%. W ocenie krzywych Kaplana-Meiera tecadenoson był porównywalny po względem skuteczności w grupie C, D i E.
Drugorzędowy punkt końcowy: Lek w dawce 300mg/600mg był dobrze tolerowany. Tecadenoson blokuje węzeł av na średnio 5 minut, co może być powodem przejściowego bloku av (II - III stopień). W innych objawach ubocznych stwierdzono tachykardię, AF. U 4% chorych duszność. Nie obserwowano zmian HR i BP po konwersji rytmu.
Wnioski
Dawka 300/600 mg wydaje się być optymalna do efektywnego i szybkiego przejścia PSVT w rytm zatokowy z mało nasilonymi objawami ubocznymi.
Ellenbogen KA, O'Neill G, Prystowsky EN, Camm JA, Meng L, Lieu HD, Jerling M, Shreeniwas R, Belardinelli L, Wolff AA; TEMPEST Study Group. Trial to evaluate the management of paroxysmal supraventricular tachycardia during an electrophysiology study with tecadenoson. Circulation. 2005 Jun 21, 111(24), 3202-3208. [PMID]: 15956124.
drukuj
