Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony, ponowny udar, zawał lub zgon naczyniowy.

Średni wiek badanych 70 lat, mężczyźni stanowili 60% badanych. U 79% chorych powodem włączenia do badania był udar u pozostałych TIA. U 45% chorych powodem udaru były zmiany miażdżycowe w dużym naczyniu, u 20% w małym naczyniu lub udar jamisty i w 10% przyczyną udaru była zatorowość. Czynniki ryzyka i klasyfikacja udaru były podobne w grupach. W grupie terapii skojarzonej częściej stwierdzano migotanie przedsionków 8.3% chorych vs 3.8% chorych w grupie ASA p=0.15. Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił u 7.3% chorych w grupie terapii skojarzonej i u 11.0% chorych w grupie ASA RR 0.65 (95%CI;0.32-1.32) p=0.48. Poszczególne składowe punktu końcowego nie różniły się pomiędzy grupami. Nie było różnic w objawach ubocznych po leczeniu, chociaż w grupie leczonej dwoma lekami częściej wystąpiło krwawienie 16.5% vs 11.9% chorych p=0.23, zaczerwienienie skóry 5.5% vs 0.9% chorych p=0.12 i podwyższenie poziomu enzymów wątrobowych 31.2% vs 17.4% chorych p=0.06.

 WNIOSKI: Pomimo że nie wykazano różnic pomiędzy grupami, leczenie skojarzone tiklopidyny i ASA zastosowane u chorych po przebytym udarze lub TIA wskazuje na lepszy efekt końcowy w porównaniu do leczenia samą aspiryną. Wyniki te są podstawa do dużego badania klinicznego.