W pracy porównano 576 kolejnych chorych u których implantowano stent pokrywany paklitakselem (PES) z 508 chorymi z rejestru RESEARCH (Rapamycin-Eluting Stent Evaluated At Rotterdam Cardiology Hospital) prowadzonego w tym samym ośrodku.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: MACE definiowany jako zgon z różnych przyczyn, zawał, rewaskularyzacja.

W grupie PES było więcej mężczyzn (74% vs 68% p=0.04), częściej leczeni z powodu dusznicy bolesnej (poprzednio stwierdzane zawały, wykonane PCI, CABG, choroba wielonaczyniowa p<0.001). Angiograficznie w grupie PES były zmiany dłuższe (42.9±31.2mm vs 38.7±23.7mm w grupie SES p=0.02 oraz częściej stosowano GP 2b3a (28% vs 19% chorych p=0.002).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: W obserwacji rocznej 5.3% chorych z grupy PES i 3.4% chorych z grupy SES zmarło HR 1.69 (95%CI;0.93-3.00) p=0.08. Zgon i zawał stwierdzono u 8.8% chorych vs 7.0% chorych w grupach odpowiednio HR 1.28 (95%CI;0.84-1.95) p=0.3. Rewaskularyzacja wykonano z podobną częstotliwością w obu grupach 5.4% chorych w grupie PES vs 3.7% chorych z grupy SES HR 1.38 (95%CI;0.79-2.43) p=0.3. Złożony punkt końcowy obejmujący zgony, zawały i ponowne rewaskularyzacje wystąpił u 13,9% chorych z grupy PES i u 10.5% chorych z grupy SES HR 1.33 (95%CI;0.95-1.88) p=0.1. W analizie podgrup większą korzyść odnieśli chorzy z implantowanym SES (lepszy PES tylko w grupie cukrzycy i przy implantowaniu >2 stentów).

 

Stosowanie PES jest bezpieczne i związane z podobnymi wynikami do SES. Można przyjąć, że gorsze wyniki końcowe mogły zależeć od stosowania PES w populacji o wyższym ryzyku. (Autor: dane zgodne z opublikowanymi badaniami randomizowanym wykazującymi przewagę SES nad PES).