Średni wiek chorych wyniósł 67 lat, mężczyźni stanowili 66% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 68% chorych, dusznicę bolesną u 47%, przebyty zawał u 28%, przebyte PCI u 20%, CABG u 16%, cukrzycę u 30%, incydenty mózgowe u 9%, choroba naczyń obwodowych u 10%. Palacze – 25% badanych. Średnia wartość BMI – 30 kg/m2. Średnia wartość BP – 133/79 mm Hg. Obciążony wywiad rodzinny u 46% chorych.
Odsetek chorych, którzy zmarli lub przebyli ponownie zawał serca, był najwyższy w grupie leczonej przed randomizacją UFH (p = 0,017; tab. 1.). Po uwzględnieniu wpływu innych zmiennych w analizie wieloczynnikowej nie wykazano różnić w liczbie zgonów i zawałów grupach pomiędzy grupami (p = 0,171). Poważne krwawienia wystąpiły w podobnym odsetku w każdej z grup.
Tabela 1. Liczba chorych leczona przed randomizacją i jej wpływ na punkty końcowe badania
|
|
Nie leczeni
(%) |
Leczeni
UFH
(%) |
Leczeni enoksaparyną (%) |
Leczeni 2 lekami
(%) |
|
Zgon lub zawał |
13,7 |
15,9 |
13,4 |
14,1 |
|
zawał |
11,2 |
14,0 |
11,4 |
11,2 |
|
krwawienia |
2,4 |
2,4 |
2,5 |
2,0 |
Spośród chorych biorących udział w badaniu 6138 chorych kontynuowano w wyniku randomizacji tę samą terapię przeciwkrzepliwą, którą rozpoczęto jeszcze przed randomizacją
W grupie, w której kontynuowano leczenie enoksaparyną lub UFH ryzyko zawału lub zgonu w okresie 30-dniowej obserwacji było istotnie statystycznie niższe niż w grupie, w której w wyniku randomizacji zamieniano UFH na enoksaparynę lub enoksaparynę na UFH (p = 0,018 po uwzględnieniu wpływu zmiennych). Bezpośrednie porównanie podgrup chorych, u których kontynuowano rozpoczętą przed randomizacją terapię, wykazało istotne statystycznie mniejsze ryzyko wystąpienia pierwotnego punktu końcowego w grupie leczonej enoksaparyną niż UFH – 13,3% vs 15,9% (HR 0,82; 95% CI 0,72 – 0,94; p < 0,04 – po uwzględnieniu wpływu innych zmiennych). Liczba poważnych krwawień w podgrupach chorych, u których kontynuowano dotychczasową terapię była wyższa w przypadku terapii enoksaparyną – 2,9% vs2,1% chorych, (p = 0,0465).
Wnioski
Stosowane przed randomizacją leczenie przeciwkrzepliwe miało wpływ na wyniki porównania skuteczności leczenia w badaniu SYNERGY. Po uwzględnieniu różnic pomiędzy podgrupami, w grupie chorych, u których kontynuowano leczenie enoksaparyną, osiągnięto lepsze wyniki niż w grupie, w której kontynuowano leczenie UFH. U chorych z NSTE-ACS, po rozpoczęciu leczenia przeciwkrzepliwego enoksaparyną lub UFH należy kontynuować leczenie dotychczas stosowanym lekiem. Stosowanie enoksaparyny zmniejsza ryzyko zgonu i zawału serca, nieznacznie zwiększając ryzyko krwawienia.
drukuj
