Wstęp. Cel badania
Stosowanie enoxaparyny daje większą korzyść od stosowania heparyny niefrakcjonowanej u chorych z niskim i umiarkowanym ryzykiem ACS bez uniesienia ST leczonych zachowawczo. Czy taka sama korzyść przynosi stosowanie enoxaparyny u chorych z ACS bez uniesienia ST z wysokim ryzykiem powikłań zawałowych leczonych wcześnie inwazyjnie.
Do badania włączano chorych z objawami trwającymi co najmniej 10 minut i 2 czynnikami z poniższych; wiek >60 lat, poziom troponiny i CKMB powyżej górnej granicy normy, ze zmiana odcinka ST w ekg.
Enoxaparynę lub heparynę podawano bezpośrednio po randomizacji. Enoxaparynę otrzymywało n=4993 chorych 1mg/kg co 12 godzin, heparynę nie frakcjonowaną n=4985 chorych podawano według nomogramu w zależności od masy ciała bolus 60u/kg [max 5000u] i infuzje 12u/kg/godz [max 1000u/godz] celem uzyskania czasu aktywacji tromboplastyny 50-70s. Chorzy byli kierowani do PCI. Jeżeli badany otrzymał enoxaparynę w ciągu ostatnich 8 godzin przed inflacja balonu enoxaparyny nie podawano. Jeżeli czas był dłuższy niż 8 godzin od podania, badany otrzymywał 0.3mg/kg iv przed PCI. Jeżeli chory nie otrzymał enoxaparyny przed PCI była ona podawana 6-8 godzin po ostatniej dawce enoxaparyny. Jeżeli chory otrzymał dawkę iv przed PCI była powtarzana po 4-6godzinach po podaniu dawki iv.
Wszyscy chorzy otrzymali 162-325g ASA, przy uczuleniu na ASA klopidogrel. Inhibitory receptora 2a3b mogły być użyte w zależności od sytuacji klinicznej.
Celem pracy była ocena liczby zgonów i zawałów nie zakończonych zgonem w obserwacji 6-miesięcznej i rocznej.
Po 6 miesiącach w obserwacji pozostawało 9957(99.8%) chorych, a po roku 9608(96.3%) chorych z grupy 9978 chorych. Po 6 miesiącach zmarło 541(5.4%) chorych, w rocznej obserwacji zmarło 739(7.4%) chorych.
W okresie 6 miesięcy zmarło 282(5.7%) chorych w grupie enoxaparyny, a w grupie UHF 259(5.2%) chorych HR 1.09 (95%CI;0.92-1.29) p=0.33. Zawał serca obserwowano w grupach odpowiednio u 670(13.6%) chorych vs 717(14.6%) chorych HR 0.93(95%CI;0.83-1.03) p=0.16. Łącznie zgon i zawał odnotowano w 872(17.6%) chorych w grupie enoxaparyny i u 884(17.8%) chorych w grupie UHF HR 0.98(95%CI;0.89-1.07) p=0.65.
Zgon po roku stwierdzono u 380(7.7%) przypadkach w grupie enoxaparyny i w 359(7.3%) w grupie UHF HR 1.06(95%CI;0.92-1.22) p=0.44.
Ponowna przezskórna rewaskularyzacja w okresie 6-miesięcznym była wykonana u 2403/4797(50.1%) chorych w grupie enoxaparyny i u 2434/4804(50.7%) chorych w grupie UHF p=0.58. Natomiast CABG wykonano u 1135/4807(23.4%) chorych vs 1040/4844(21.5%) chorych w grupach odpowiednio p=0.03.
W przypadku konsekwentnego stosowania enoxaparyny bądź UHF, liczba zgonów w obserwacji rocznej wynosiła 251/3386(7.4%) chorych w grupie enoxaparyny i 213/2720(7.8%) w grupie UHF HR 0.95(95%CI;0.79-1.14) p=0.55.
Wnioski
Zgony i ponowne zawały w grupie leczonej enoxaparyna są podobne do wyników uzyskanych u grupie leczonej UHF i są porównywalne z wynikami 30-dniowymi dla całej grupy i dla grup konsekwentnie leczonej jednym typem leku. Roczna liczba zgonów była porównywalna pomiedzy grupami. Chorzy wysokiego ryzyka z ACS pozostają grupą częstych poważnych incydentów sercowo-naczyniowych pomimo agresywnego leczenia inwazyjnego.
Mahaffey KW, Cohen M, Garg J, Antman E, Kleiman NS, Goodman SG, Berdan LG, Reist CJ, Langer A, White HD, Aylward PE, Col JJ, Ferguson JJ 3rd, Califf RM; SYNERGY Trial Investigators. High-risk patients with acute coronary syndromes treated with low-molecular-weight or unfractionated heparin: outcomes at 6 months and 1 year in the SYNERGY trial. JAMA. 2005 Nov 23, 294(20), 2594-2600. [PMID]: 16304073.
drukuj