W rekomendacjach dotyczących leczenia nadciśnienia tętniczego nie ma zaleceń odnośnie jaką przyjąć strategię leczenia nadciśnienia tętniczego. Celem pracy była ocena strategii postępowania przy rozpoczęciu leczenia nadciśnienia tętniczego.

Chorzy w wieku >18 rż z nadciśnieniem tętniczym bez powikłań narządowych.

Chorzy włączeni do badania pobierali przez okres 4 tygodni placebo i na koniec tego okresu mieli SBP ≥160mmHg i DBP≥95mmHg (wyłączeni z badania chorzy z wartościami SBP ≥200mmHg i DBP≥110mmHg). Chorzy randomizowani do trzech grup: rozpoczęcie leczenia od małych dawek, a następnie zwiększania dawek kombinacji leków (perindopril + indapamid) n=180 chorych, monoterapia ze zmianą leku przy nieskuteczności zastosowanego leku (atenolol-losartan-amlodypina) n=176 chorych i strategia polegająca na dołożeniu następnego leku przy nieskuteczności pierwszego (valsartan-hydrochlorotiazyd) n=177 chorych. Zmiana dawek leku lub leku w trzech poziomach co 3 miesiące. (Strategia 1. perindopril/indapamid dawki poziom I 2mg/0.625mg poziom II 3mg/0.937mg i poziom III 4mg/1.25mg; strategia 2. poziom I atenolol 50 mg poziom II losartan 50mg i poziom III amlodypina 5mg; strategia 3 poziom I valsartan 40mg poziom II valsartan 80mg i poziom III valsartan 80mg/hydrochlorotiazyd 12.5mg.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: normalizacja BP jako SBP <140mmHg i DBP <90mmHg w czasie końcowej wizyty po 6 i 9 miesiącach lub w przypadku przedwczesnego zakończenia badania na koniec badania.

Drugorzędowy punkt końcowy: wskaźnik skuteczności - bezpieczeństwa jako procent chorych z prawidłowymi wartościami BP. Zmiany w wartości ciśnienia tętniczego.

Średnia wieku badanych 55 lat, BMI 27 kg/m2, SBP 165 mmHg, a DBP 98 mmHg. Uprzednio leczone nadciśnienie 47% chorych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Liczba chorych, która osiągnęła wymagane obniżenie BP w grupie perindopril/indapamid wynosiła 62%, w grupie monoterapii 49% p=0.01 w porównaniu do grupy pierwszej i 47% chorych w grupie terapii valsartan/hydrochlorotiazyd p=0.005 w porównaniu do grupy pierwszej.

Drugorzędowy punkt końcowy: Podobnie jak w przypadku punktu pierwotnego również wskaźnik skuteczność-bezpieczeństwo był najwyższy w grupie pierwszej 56%, w grupie drugiej 42% p=0.001 w porównaniu do grupy pierwszej i w grupie trzeciej 42% p=0.004 w porównaniu do grupy pierwszej.

Liczba objawów ubocznych po zastosowanych grupach leków była podobna w grupach.

WNIOSKI: Strategia leczenia małą dawka wzrastająca do uzyskania wymaganych wartości okazała się był lepsza od strategii poszukiwania leku w monoterapii i dołączania kolejnego leku przy nieskuteczności pierwszego, co uzyskano nie powodując wzrostu objawów ubocznych po zastosowanym leczeniu.