Tromboliza stosowana u chorych z AMI prowadzi do udrożnienia naczynia w około 50% przypadków. Chorzy z przepływem TIMI 0/1 i 2 mają dwukrotnie większą śmiertelność w porównaniu do chorych z przepływem TIMI 3. Ratująca PCI [rescue] redukuje śmiertelność i niewydolność serca u chorych po nieudanej trombolizie. Celem pracy była ocena w przypadku nieskutecznej trombolizy skuteczniejsze jest stentowanie czy plastyka naczynia wieńcowego.

Chorzy z pełnoobjawowym zawałem m.sercowego i nieskuteczną trombolizą ocenianą angiograficznie jako TIMI≤2.

Przed randomizacją chorzy otrzymywali 500mg ASA i heparynę w dawce 5000U z obniżeniem ATT <200s. Po angiografii i stwierdzeniu, że w naczyniu odpowiedzialnym za zawał przepływ jest TIMI≤2 randomizowano chorych do grupy stentu n=90 chorych lub plastyki naczynia n=91 chorych. W przypadku niepełnego wyniku zabiegu stosowano stentowanie naczynia. Abciximab stosowano w bolusie 0.25mg/kg, a następnie wlew w dawce 0.125ug/kg/min przez 12 godzin. Po zabiegu chorzy otrzymywali 200mg ASA i tienopirydyny (tiklopidynę lub klopidogrel) przez okres 4 miesięcy. Badanie angiograficzne wykonywano na początku i po zabiegu. Badania scyntygraficzne wykonywano w ciągu 6-8 godz po podaniu radioznacznika i pomiędzy 7-10 dniem po leczeniu. Bdania kontrolne po 1, 6 i 12 miesiącach.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: indeks uratowanego m.sercowego w badaniu SPECT [stosunek uszkodzonego m.sercowego wyjsciowo do uszkodzeń po interwencji]. Monitorowano zgony, zawały, udary, poważne krwawienia i ponowne rewaskularyzacje naczynia dozawałowego.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Wielkość zawału była mniejsza w grupie stentowanej 18.6% LV(6.0%-33.2%) vs 21.6% LV(10%-41.7%) w grupie plastyki balonowej. Index uratowanego m.sercowego był wyższy w grupie leczonej stentem 0.35(0.24-0.54) niż w grupie plastyki 0.25(0.04-0.43) p=0.005. Badniem scyntygraficznym objęto 75(83%) chorych z grupy stentu i 71(78%) chorych z grupy plastyki balonowej. Po porównaniu odpowiadajacych par chorych również indeks uratowanego m. sercowego był w grupie stentu 0.36 vs 0.25 w grupie plastyki p=0.006.

W obserwacji klinicznej 30-dniowej zmarło 5(6%) chorych z grupy stentu i 9(10%) chorych z grupy plastyki. Po roku zmarło 7(8%) chorych vs 11(12%) chorych w grupach odpowiednio [HR 0.6(95%CI;0.2-1.6) p=0.35]. Poważne krwawienia wystąpiły u 5(4%) chorych na 120 leczonych specyficznym lekiem fibrynolitycznym i 3(5%) na 61 leczonych SK. Bez różnic w ilości zawałów i ponownych rewaskularyzacji. Nie było udarów.

WNIOSKI: Chorzy z AMI i nieskuteczną trombolizą odnosza korzyść z ratunkowej PCI w ilości uratowanego m.sercowego. Stentowanie naczyń wiencowych daje większą korzyść w postaci uratowanego m.sercowego w porównaiu do plastyki naczynia.