Wstęp. Cel badania
Celem badania była ocena leczenia w różnych grupach chorych z niewydolnością serca, niestabilnych hemodynamicznie, u których dodatkowo zastosowano nadzór pielęgniarski oraz przeprowadzano szkolenia na temat zasad postępowania w niewydolności serca.
Chorzy leczeni szpitalnie z pierwotnym rozpoznaniem niewydolności serca. Niewydolność serca była wynikiem choroby wieńcowej, kardiomiopatii rozstrzeniowej, chorób zastawkowych i nadciśnienia tętniczego. Chorzy byli włączani bez względu na klasę NYHA i EF LV.
Chorzy byli włączani do badania w okresie leczenia szpitalnego lub w ciągu 2 tygodni od opuszczenia szpitala. Chorych randomizowano do grupy leczonych interwencyjnie n=97 chorych lub do grupy kontrolnej n=103 chorych. Grupa leczona interwencyjnie miała nadzór pielęgniarski z wizytami trwającymi 45 do 90 minut w czasie których pacjentów uczono postępowania i zasad leczenia. Chorzy ci mieli 24-godzinny dostęp do informacji pielęgniarskiej. Interwencja trwała 90 dni od wypisania ze szpitala. Jeżeli w okresie tym pacjent był stabilny dalsze leczenie interwencyjne przerywano i kontynuowano je u chorych niestabilnych krążeniowo.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: Leczenie szpitalne w okresie 90 dni po włączeniu do badania.
Drugorzędowy punkt końcowy: leczenie szpitalne z przyczyn sercowych, liczba dni pobytu przez pacjentów na rok.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: W okresie 90 dni zmarło 4(4.1%) chorych z grupy leczonej interwencyjnie i 5(4.9%) chorych z grupy kontrolnej. Z powodu niewydolności serca było 0.55±0.15 hospitalizacji pacjenta/rok vs 1.14±0.22 hospitalizacji pacjenta/rok w grupie kontrolnej RR=0.48 p=0.027, z przyczyn sercowych odpowiednio 0.81±0.19 vs 1.43±0.24 hospitalizacji pacjentów/rok RR=0.57 p=0.043 i łącznie z wszystkich przyczyn 1.49±0.25 vs 1.68±0.26 hospitalizacji pacjentów/rok RR=0.89 p=0.61.
Drugorzędowy punkt końcowy: Pobyt w szpitalu trwał z przyczyn niewydolności serca 4.3±0.4 dni na pacjenta/rok w grupie interwencyjnej vs 7.8±0.6 dnia na pacjenta/rok w grupie kontrolnej p<0.001, z przyczyn sercowych odpowiednio w grupach 6.6±0.5 dnia na pacjenta/rok vs 10.4±0.7 dnia na pacjenta/rok p<0.001 i łącznie z różnych przyczyn 10.6±0.7 dnia na pacjenta/rok vs 11.5±0.7 dnia na pacjenta/rok p=0.34.
W obserwacji powyżej roku w grupie interwencji zmarło 11(11.3%) chorych w grupie kontrolnej 14(13.6%) chorych. Z powodu niewydolności serca było 0.74±0.10 hospitalizacji pacjenta/rok vs 0.73?0.10 hospitalizacji pacjenta/rok w grupie kontrolnej RR=1.02 p=0.93, z przyczyn sercowych odpowiednio 0.94±0.11 vs 1.19±0.12 hospitalizacji pacjentów/rok RR=0.79 p=0.13 i łącznie z wszystkich przyczyn 1.48±0.14 vs 1.40±0.13 hospitalizacji pacjentów/rok RR=1.05 p=0.70. Długości pobytu w szpitalu z powodu niewydolności serca, z przyczyn sercowych i różnych przyczyn była porównywalna pomiędzy grupami.
Wnioski
W populacji chorych z wysokim poziomem standardowej terapii niewydolności serca, interwencja medyczna powoduje znacząca poprawę leczenia w obserwacji krótkoterminowej. Długo terminowa poprawa wymaga dalszego intensywnego nadzoru nad chorymi.
Kimmelstiel C, Levine D, Perry K, Patel AR, Sadaniantz A, Gorham N, Cunnie M, Duggan L, Cotter L, Shea-Albright P, Poppas A, LaBresh K, Forman D, Brill D, Rand W, Gregory D, Udelson JE, Lorell B, Konstam V, Furlong K, Konstam MA. Randomized, controlled evaluation of short- and long-term benefits of heart failure disease management within a diverse provider network: the SPAN-CHF trial. Circulation. 2004 Sep 14, 110(11), 1450-1455. [PMID]: 15313938.
drukuj
