Wstęp. Cel badania
Celem pracy była ocena występowania i klinicznego znaczenia wolnego częstoskurczu komorowego (slow VT) z częstością 101-148/minutę u chorych z implantowanym ICD z zaprogramowanym wykrywaniem wolnych tachykardii (TDR tachykardia detetion rate 101/minutę). Oceniono skuteczność lub ewentualne pogorszenia w wyniku zastosowanej terapii antyczęstoskurczowej (ATP antitachycardia pacing therapy) u chorych z dwujamowym ICD z włączonym algorytmem PARAD.
ICD implantowano u chorych zgodnie z zaleceniami AHA/ACC i ESC z uprzednio nie stwierdzanymi wolnymi VT w zapisach ekg. Średni wiek chorych 64 lata, z średnią EF 0.39±0.15. Żaden z chorych w okresie implantacji ICD nie miał AF, a 83 chorych była udokumentowana napadowa arytmia przedsionkowa (trwająca >1 godziny).
Chorzy randomizowani do dwóch ramion badania, grupy leczonej n=183 chorych i grupy monitorowanej n=191 chorych. W grupie leczonej implantowano ICD z algorytmem wykrywającymi trzy typy zaburzeń rytmu, 1. wolne VT (101-148/minutę) 2. typowe VT (148 do 213/minutę) i 3. wykrywające VF. W grupie leczonej slow VT był leczony stymulacją antyczęstoskurczową z lub bez kardiowersji, w grupie monitorowanej bez terapii ATP. W przypadku typowo VT terapia ATP i defibrylacja, w przypadku VF defibrylacja. Pacjenci oceniani klinicznie po miesiącu, a następnie co 3 miesiące.
W czasie obserwacji zmarło 13 chorych w grupie leczonej ATP i 10 w grupie obserwacyjnej p=NS. Główną przyczyną zgonów była niewydolność serca.
W czasie obserwacji wystąpiło 6763 epizody z czego 691 epizodów było epizodami slow VT (4712 epizodów tachykardii zatokowej). 449 epizodów slow VT wystąpiło u 114 chorych z grupy leczonej (30.5% epizodów slow VT), a 181 epizodów slow VT u 54 chorych z grupy monitorowanej. Średnia częstość slow VT wyniosła 127±13/minutę.
W grupie monitorowanej 26 epizodów slow VT w miarę czasu uległo przyspieszeniu przechodząc do grupy typowego VT i w tych sytuacjach doszło do włączenia ATP. Pozostałe slow VT trwały od 12 sekund do 24.3 godzin. W dwóch przypadkach chorzy byli hospitalizowaniu w oddziale ratunkowym, w 4 przypadkach wystąpiły kołatania serca i lekki ból głowy, lecz chorzy nie byli hospitalizowani.
W grupie leczonej 245 epizodów było leczonych ATP, ze skutecznością 89.8% epizodów, bez pogorszenia po ATP. W jednym przypadku ATP spowodowało przejście slow VT do typowego VT. W 13 przypadkach 25 epizodów slow VT przy barku skuteczności ATP, u 5 chorych nastąpiła defibrylacja u pozostałych 8 slow VT przeszedł w typowy VT (u 4 chorych z tej grupy nie było opcji defibrylacji).
W wyniku badania u 10 chorych z grupy monitorowanej włączono opcję slow VT, a 3 chorych z grupy leczonej przeszło do grupy monitorowanej.
Wnioski
Slow VT (<150/minutę) jest częsta u chorych z implantowanym ICD bez uprzednio stwierdzanych slow VT, mają ograniczone znaczenie kliniczne i są skutecznie i bezpiecznie leczone ATP.
Sadoul N, Mletzko R, Anselme F, Bowes R, Schols W, Kouakam C, Casteigneau G, Luise R, Iscolo N, Aliot E; Slow VT Study Group. Incidence and clinical relevance of slow ventricular tachycardia in implantable cardioverter-defibrillator recipients: an international multicenter prospective study. Circulation. 2005 Aug 16, 112(7), 946-953. [PMID]: 16103252.
drukuj
