Wstęp
W ocenie angiograficznej zarówno stenty pokryte sirolimusem, jak i paklitakselem spowodowały znaczną redukcję restenozy w porównaniu ze stentami metalowymi.

 

Weryfikacja hipotezy, że stenty pokryte sirolimusem (sirolimus eluting stent, SES) powodują znacznie skuteczniejsze zahamowanie rozplemu neointimy w porównaniu z stentami pokrytymi paklitakselem (paclitaxel eluting stent, PES) na podstawie badania ultrasonograficznego wewnątrznaczyniowego (intravascular ultrasound, IVUS).

Grupę badaną stanowiło 100 chorych z dusznicą stabilną, z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST lub udokumentowanym badaniem potwierdzającym niedokrwienie mięśnia sercowego, kierowanych do badania angiograficznego. W badaniu angiograficznym uwidoczniono istotną stenozę w części proksymalnej i/lub środkowej gałęzi zstępującej przedniej, zmiany typu B2 lub C wg ACC/AHA, wymagające stentowania stentem o długości ≥ 16 mm, w naczyniach o wymiarze 2,5 do 3,7mm.

Średni wiek chorych wynosił 62 lata, mężczyźni stanowili 62% chorych.

Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 25% chorych, przebyty zawał u 30%, hiperlipidemię u 66%. Palacze – 45% badanych. Ostry zespół wieńcowy stwierdzono u 48% chorych, chorobę wielonaczyniową u 75%. Dane angiograficzne przed zabiegiem i po zabiegu były porównywalne w grupach. Średnia długość zmiany wynosiła 20 mm, średnia długość implantowanych stentów – 26 mm, średnio wszczepiano 1,1 stentu u jednego chorego.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zarówno w grupie z implantowanym SES, jak PES powierzchnia światła po 9 mies. w badaniu IVUS była większa niż bezpośrednio po zabiegu, 8,13 ± 2,46 mm² vs 7,46 ± 1,60 mm² (p = 0,004) i 8,23 ± 1,86 mm² vs 7,01 ± 1,94 mm² (p < 0,001) odpowiednio w grupach. Jednak NIHA i NIHA% były wyższe w grupie z implantowanym SES. Powierzchnia neointimy (NIHA) w grupie z implantowanym SES wyniosła 0,61 ± 0,41 mm² vs 1,20 ± 0,56 mm² w grupie z implantowanym PES (p < 0,001), podobnie NIHA% 7,4 ± 4,2% vs 15,4 ± 8,1% (p < 0,001).
Drugorzędowy punkt końcowy: powierzchnia naczynia i blaszki w grupie z implantowanym SES uległa zmniejszeniu, nie odnotowano zmian w grupie z implantowanym PES. Procent PSPA w grupie z implantowanym SES wyniósł 48,1 ± 8,0% vs 46,0 ± 7,9% po 9 mies. (p = 0,008), a w grupie z implantowanym PES 46,9 ± 6,9% vs 47,0 ± 7,1% (p = NS), różnica pomiędzy grupami wyniosła –2,1 ± 4,8% vs 0,1 ± 3,4% (p = 0,01). Utrata światła w badaniu angiograficznym wyniosła 0,16 ± 0,19 mm w grupie z implantowanym SES i 0,32 ± 0,33 mm w grupie z wszczepionym PES (p = 0,003). Restenozę stwierdzono u 10,7 vs 16,8% chorych odpowiednio w grupach (p = 0,04).