Wszyscy chorzy otrzymywali cyklosporynę i sterdy przed transplantacją byli randomizowani 2:1 otrzymując sirolimus lub azatiopurynę w ciągu 8 godzin po transplantacji. W ciągu 24 godzin po transplantacji chorzy otrzymywali sirolimus w dawce wstępnej 15mg/db a następnie 5mg/db ub 3mg/db. Azatiopuryna była podawana w dawce wstępnej 3mg/kg a następnie od 1 do 2.5mg/kg/db. Wszyscy chorzy otrzymywali sterydy metloprednison w dawce 500mg iv przed zabiegiem i następnie doustnie 1mg/kg/db z redukcją dawki do 0.1mg/kg/db. Dodatkowo wszyscy otrzymywali dilzem 180-240mg/db, prawastatynę 40mg/db, biseptol 2x tygodniowo i ganciclovir iv 5mg/kg/db 3x tygodniowo przez 6 tygodni. Badania kontrolne po 1, 4, 6, 8 i 10 tygodniach następnie po 3, 8, 10, 12 miesiącach a następnie co 3 miesiące. Ocena odrzutu wg kryteriów Billingham. Badanie IVUS naczyń wieńcowych średnio po 6 tygodniach, 6 miesiącach i 2 latach.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: liczba ostrej reakcji odrzucania (ocena materiału biopsyjnego stopień ≥3a) lub podejrzenie odrzucania przeszczpu wymagające stosowania leków.

Drugorzędowy punkt końcowy: liczba zgonów, ocena funkcji nerek, badania laboratoryjne, ocena naczyń wieńcowych w badaniu IVUS.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Ostra reakcja odrzucania wystąpiła u 32.4% chorych otrzymujących 3mg/db rapamycyny, u 32.8% chorych otrzymujących 5mg/db rapamycyny i u 56.8% chorych otrzymujacych azatiopurynę. Tylko u 3 chorych z grupy sirolimusu i 2 chorych z grupy azatiopuryny zastosowano terpię antylimfocytową.

Drugorzędowy punkt końcowy: W obserwacji 12-miesięcznej nie było różnic w przeżyciu pomiędzy grupami 85.3% chorych w grupie sirolimusu 3 mg/db, 86.2% chorych w grupie sirolimusu 5mg/db i 90.9% chorych w grupie aztiopuryny. Łącznie liczba zgonów w grupie sirolimusu 9 chorych azatiopuryny 8 chorych. Nie było zgonów spowodowanych zmianami w naczyniach wieńcowych. W obserwacji 12-miesięcznej znacząco wyższy był poziom kreatyniny w grupie otrzymującej sirolimus w dawce 5mg/db p<0.001 vs azatiopuryna. W ocenie bezpieczeństwa w 10 przypadkach stwierdzono zapalenie płuc w grupie sirolimusu bez takich zdarzeń w grupie azatiopuryny p<0.05, zaś w grupie azatiopuryny stwierdzono 6 przypadków zakażen sytemowych CMV i w 2 przypadkach w grupie sirolimusu p<0.05. Poziomy Ch-C, HDL-C, LDL-C były porównywalne w grupach, TG były podwyzszone w grupie sirolimusu 3mg/db p<0.01 vs azatiopuryna po 12 miesiącach leczenia. Ocena ścian naczyń wieńcowych (różnych parametrów) wykazała znaczącą redukcję proliferacji intymy i rozrost do światła naczynia w grupie otrzymującej sirolimus od 6 tygodnia obserwacji z znaczącą różnicą po 6 miesiącach i po 2 latach.

 

Sirolimus użyty po transplantacji serca w około połowie przypadków hamuje reakcję odrzucania przeszczepu w porównaniu do azatiopuryny. Również stwierdzono zahamowanie waskulopatii u chorych otrzymujących rapamycynę.