W grupie było 279(26%) chorych z cukrzycą. U n=131 chorych implantowano stent pokryty lekiem a u n=148 chorych stent metalowy (w grupie chorych bez cukrzycy stent pokryty lekiem implantowano u 402 chorych a metalowy u 376 chorych). W grupie tej było więcej kobiet niż mężczyzn (39% vs 25% p<0.001), częściej stwierdzano nadciśnienie tętnicze (p<0.001), chorobę trzech naczyń (p=0.006) i trend w kierunku niższych wartości EF (55±11% vs 56±10% p=0.089). U chorych z cukrzycą stwierdzono niższy wymiar naczyń w porównaniu do pozostałych chorych (2.75±0.44 vs 2.82±0.47mm p=0.03) przy jednakowej długości zmian w naczyniu. W ocenie angiograficznej w chorych z implantowanym stentem pokrytym lekiem stwierdzono znacząca redukcję (p<0.001) wymiaru minimalnego, utratę światła i podwojenie restenozy zarówno w segmencie jak i w stencie (podobne różnice w grupie bez cukrzycy). Dominującym typem restenozy w stencie był typ ogniskowy zarówno u chorych z cukrzycą jak i bez cukrzycy z implantowanym stentem pokrytym lekiem.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Nie stwierdzono różnic pomiędzy grupami w MACE w czasie pobytu w szpitalu. W obserwacji 9-miesięcznej stwierdzono MACE u 25% chorych z cukrzycą z stentem metalowym vs u 9.2% chorych z stentem pokrywanym p<0.001 ( grupie bez cukrzycy odpowiednio 16.5% vs 6.5% p<0.001). Ponowna rewaskularyzacja miejsca uszkodzenia dotyczyła 22.3% chorych z stentem metalowym vs 6.9% chorych z stentem pokrytym lekiem p<0.001 (w grupie bez cukrzycy odpowiednio 14.15 vs 2.99% p<0.001). W dalszej analizie chorych z cukrzycą na podgrupę leczona insulina lub bez insuliny wykazano że MACE wystąpił u 22.7% chorych z stentem metalowym i u 15.8% chorych z stentem pokrytym lekiem p=0.58 (TLR odpowiednio 20.5% vs 13.2% p=0.56). Natomiast w grupie leczonej nie insulina MACE wystąpił u 26.0% chorych z stentem metalowym v 6.5% chorych z stentem pokrytym lekiem (TLR odpowiednio 23.1% vs 4.3% p<0.001).