W badaniu SIMA w którym porównano dwie strategie postępowania, leczenie kardiochirurgiczne (coronary artery bypass grafting, CABG) z leczeniem inwazyjnym przezskórnym (percutaneous coronary intervention, PCI), w grupie chorych z izolowaną zmiana w tętnicy przedniej zstępującej po 2,4 latach obserwacji uzyskane wyniki były podobne. Brak jest danych porównujących te dwie strategie w obserwacjach odległych.

 

Ocena 10-letnia chorych u których wykonano PCI lub pomost do izolowanej zmiany w tętnicy przedniej zstępującej.

Grupę badaną stanowiło 121 chorych, z izolowaną zmianą w tętnicy przedniej zstępującej, kierowani do PCI lub CABG, z prawidłowa frakcja wyrzutową.

Randomizacja do grupy w której wykonywano PCI i implantowano stent metalowy (n = 62 chorych) lub do grupy kierowanej do leczenia kardiochirurgicznego z wytworzeniem pomostu (n = 59 chorych). Badania kontrolne coroczne z wykonaniem testu wysiłkowego i oceną scyntygraficzną mięśnia sercowego. Ponowne badanie angiograficzne wykonywano u chorych z objawami dusznicy bolesnej lub w przypadku niedokrwienia niemego.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony, zagon, zawał i ponowna rewaskularyzacja w 2 i 10 roku obserwacji.

Drugorzędowy punkt końcowy: klasa funkcjonalna dusznicy.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił istotnie statystycznie częściej w grupie leczonej inwazyjnie przezskórne niż w grupie leczonej kardiochirurgicznie. Zmarło 5 chorych w grupie z wykonanym PCI i 4 chorych w grupie z wykonanym pomostem do tętnicy wieńcowej (p = 0,4). Zawał stwierdzono u 3 chorych w grupach (p = 0,9). Ponowną rewaskularyzację zmiany w tętnicy zstępującej (target lesion revascularization, TLR) wykonano tylko u 13 chorych w grupie w której wykonano PCI (p < 0,0001). Rewaskularyzację innego naczynia niż tętnicą zstępująca przednia wykonano u 3 chorych w każdej z grup. Łącznie punkt końcowy stwierdzono u 26 chorych (42%) w grupie w której wykonano PCI i u 10 chorych (17%) w grupie w której wykonano CABG (p < 0,0001).

Drugorzędowy punkt końcowy: po 10 latach większość chorych była bezobjawowa (93% chorych) lub objawy były łagodnie nasilone (7% chorych). Większość chorych otrzymywała leki przeciwpłytkowe (95% chorych), statyny (90%), a BB, ACEI i CCB stosowało więcej niż 50% chorych, bez różnic pomiędzy grupami.

 

Zarówno implantacja stentu jak i leczenie kardiochirurgiczne są metodami postępowania o wysokiej skuteczności u chorych z izolowaną zmianą stenotyczną w tętnicy zstępującej przedniej. Stentowanie zmian stentem metalowym wiąże się z częstszą potrzebą ponownej rewaskularyzacji.