Średni wiek badanych wyniósł 13,7 roku. Średnia wartość BMI – 36 kg/m2, obwód brzucha – 106 cm. Chłopcy stanowili 35% badanych. Rasa biała – 56% badanych, Afroamerykanie – 21% badanych, Hiszpanie – 16% badanych. Średnie wartości BP – 113/69 mm Hg, średnie stężenie LDL – 104 mg/dl, HDL – 44 mg/dl i TG – 126 mg/dl.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: W grupie leczonej sibutraminą uzyskano istotnie statystycznie większą redukcję BMI. Obniżenie wartości BMI w grupie leczonej wyniosło – -3,1 kg/m2,a w grupie kontrolnej – -0,3 kg/m2, (różnica -2,9 kg/m2 95% CI -3,5 do -2,2 kg/m2; p < 0,001).
Drugorzędowy punkt końcowy: Po zakończeniu badania 47 spośród 281 badanych (16,7%) w grupie leczonej i 3 spośród 79 badanych (3,8%) w grupie kontrolnej miało BMI < 95. percentyla. Średnia masa ciała była niższa w grupie leczonej, a spadek wyniósł -6,5 ± 0,31 kg w grupie leczonej vs 1,9 ± 0,56 kg w grupie kontrolnej (różnica -8,4 kg; 95% CI -9,7 do -7,2 kg; p < 0,001). W grupie chorych, którzy ukończyli badanie, znacząco zmniejszył się obwód brzucha (p < 0,001).
W grupie leczonej sibutraminą stwierdzono istotne statystycznie obniżenie poziomu TG, insuliny i insulinooporności oraz wzrost poziomu HDL (p < 0,001 dla wszystkich) w porównaniu z grupą kontrolną.
Wartość SBP uległa obniżeniu w obu grupach, niemniej jednak, redukcja wartości SBP była większa w grupie kontrolnej – -0,9 ± 0,24 mm Hg vs -1,9 ± 0,40 mm Hg (p = 0,03). Różnica ta była jeszcze większa dla DBP odpowiednio – 0,3 ± 0,21 vs -1,4 ± 0,35 mm Hg (p < 0,001), jak i HR w grupie leczonej, średni wzrost o 1,3 ± 0,22 a w grupie kontrolnej, obniżenie o -1,2 ± 0,38 bpm (p < 0,001). W grupie leczonej częściej obserwowano tachykardię (p = 0,049).
Wnioski
Skojarzona terapia sibutraminą wraz z modyfikacją zachowań otyłych nastolatków jest bardziej efektywna niż izolowane działania prowadzące do wdrożenia modyfikacji stylu życia. Terapia sibutraminą prowadzi do spadku masy ciała i BMI oraz do poprawy profilu metabolicznego.
drukuj
