Wstęp. Cel badania
Wstrząs kardiogenny wikła 7-10% przypadków AMI i jest przyczyną 70-80% zgonów. Wiadomo, że natychmiastowa rewaskularyzacja zmniejsza śmiertelność roczną z 66.4% do 53.3% p=0.025 w porównaniu do postępowania farmakologicznego. Celem pracy było określenie wartości badania ekg jako wyznacznika rocznej śmiertelności u chorych u których rozwinął się wstrząs kardiogenny w przebiegu AMI.
Chorzy z wstrząsem kardiogennym w przebiegu AMI.
Do badania włączono chorych u których wykonano badanie ekg w ciągu 12 godzin poprzedzającym wstrząs kardiogenny i znany był los chorych w ciągu następnego roku n=198. Po randomizacji około 50% chorych miało wykonaną rewskularyzację (PCI lub bypass). Po roku żyło n=75 chorych, zmarło n=122 chorych. U chorych dokonano analizy zapisu ekg wykonanym przed wstrząsem kardiogennym.
Chorzy z grupy, którzy nie przeżyłi byli starsi 67.5±10.1 lat vs 63.3±10.2 lat p=0.005, częściej wcześniej przebyli zawał 38.5 vs 21.3% p=0.012. Częstość serca była wyższa w grupie, która nie przeżyła 106±20b/min vs 95±24b/min w grupie, która przeżyła p=0.001. Szerokość zespołu QRS wynosiła 112.4±29.4ms w grupie, która nie przeżyła vs 108.5±27ms w grupie uratowanych p=0.41 i wieksza była suma obniżeń ST w grupach odpowiednio 7.8±8.9mm vs 5.3±7.2mm.
Analizując czas trwania zespołu QRS tylko w przypadku grupy leczonej farmakologicznie szerokość zespołu związana była ze wzrostem rocznej śmiertelności (p=0.007 dla trendu), bez takiej zależności w grupie leczonej rewaskularyzacją. W chorych leczonych farmakologicznie w grupie która przeżyła szerokość zespołu QRS wynosiła 99±23ms vs 115±28ms w grupie chorych, którzy zmarli HR 1.68(95%CI;1.12-2.51)p=0.012 na każde 20ms wzrostu czasu zespołu QRS. W grupie u której wykonano rewskularyzację i przeżyli rok czas trwania zespołu QRS wynosił 115±28ms vs 110±31ms w grupie, która zmarła HR 0.88(95%CI;0.67-1.15) p=0.343 na każde 20 ms wzrostu czasu zespołu QRS.
W grupie leczonej farmakologicznie suma wszystkich obniżeń odcinka ST w zawale ściany dolnej związana była z wyższą śmiertelnością roczną p=0.029.
W analizie wieloczynnikowej, czynnikami związanymi z wyższą śmiertelnością był:
wiek HR 1.15(95%CI;1.05-1.25) p=0.007
ciśnienie zaklinowania w t płucnej HR 1.14(95%CI;1.00-1.30) p=0.042
HR HR 1.12(95%CI;1.02-1.23) p=0.020
czas trwania QRS rewskularyzacja HR 0.81(95%CI;0.63-1.03) p=0.086
czas trwania QRS farmakologia HR 1.19(95%CI;0.98-1.46) p=0.083
obnizenie ST farmakologia HR 0.81(95%CI;0.73-0.91) p<0.001.
Wnioski
Natychmiastowa rewaskularyzacja u chorych z wstrząsem kardiogennym w przebiegu AMI zmniejsza wysokie ryzyko zgonu u chorych z wydłużonym czasem trwania zespołu QRS lub w zawałe ściany dolnej z obnizeniami przedsercowymi ST. Dalsze badania mogą ocenić znaczenie leczenia w oparciu o badanie ekg.
White HD, Palmeri ST, Sleeper LA, French JK, Wong CK, Lowe AM, Crapo JW, Koller PT, Baran KW, Boland JL, Hochman JS, Wagner GS; SHOCK Trial Investigators. Electrocardiographic findings in cardiogenic shock, risk prediction, and the effects of emergency revascularization: Results from the SHOCK trial. Am Heart J. 2004 Nov, 148(5), 810-817. [PMID]: 15523311.
drukuj
