Wysokie stężenie LDL jest ważnym czynnikiem rozwoju choroby wieńcowej. Leczenie statynami wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych, co wykazano w badaniach randomizowanych. Korzyści osiągane przy leczeniu statynami zależą w dużej mierze od wielkości dawki, ale zwiększenie dawek łączy się z większym ryzykiem wystąpienia miopatii i innych objawów ubocznych.

 

Ocena skuteczności i bezpieczeństwa leczenia dużą lub małą dawką simwastatyny u chorych wysokiego ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych.

Grupę badaną stanowiło 12 064 chorych w wieku 18–80 lat po przebytym zawale serca, u których nie planowano zabiegu rewaskularyzacyjnego w czasie 3 miesięcy po randomizacji, ze stężeniem cholesterolu ≥3,5 mmol/l, jeżeli chory nie był leczony statynami i ≥4,5 mmol/l u chorych leczonych statynami.

Randomizacja do grupy leczonej dawką 80 mg (n=6031) lub do grupy leczonej dawką 20 mg simawastatyny (n=6033). Chorzy byli dodatkowo leczeni kwasem foliowym i witaminą B₁₂ lub placebo. Kontrolne badania po 2, 4, 8 i 12 miesiącach, a następnie co 6 miesięcy do zakończenia badania.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe (major adverse cardiac events, MACE), zgon sercowy, zawał, udar i rewaskularyzacja.

Średni wiek chorych wynosił 64 lata, 83% badanych stanowili mężczyźni. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 42% chorych, przebytą rewaskularyzację u 33%, cukrzycę u 11%, incydenty mózgowe u 7%. Palacze – 12% badanych. Średnie stężenie cholesterolu – 163 mg/dl, HDL – 39 mg/dl, LDL – 97 mg/dl i TG – 168 mg/dl.

Po 12 miesiącach leczenie kontynuowało 90% chorych w grupie otrzymującej 80 mg simwastatyny i 91% chorych w grupie otrzymującej 20 mg leku. Do końca badania leczenie kontynuowało 77% v. 69% chorych odpowiednio w grupach. Po 2 miesiącach leczenia stężenie LDL było o 0,51 mmol/l niższe w grupie leczonej simwastatyną w dawce 80 mg, a przez cały okres badania było niższe średnio o 0,35 mmol/l.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: liczba powikłań sercowo-naczyniowych była porównywalna w grupach. W grupie otrzymującej 80 mg simwastatyny zdarzenia niepożądane zaobserwowano u 1477 chorych (24,5%), a w grupie leczonej 20 mg simwastatyny u 1553 chorych (25,7%) (RR 0,94; 95% CI 0,88–1,01; p=0,1). Zmarło z przyczyn sercowo-naczyniowych 7,4% v. 7,3% chorych, zawał stwierdzono u 6,6% v. 7,7% chorych, udar przebyło 4,2% v. 4,6% chorych, a rewaskularyzacje wykonano u 9,5% v. 10,1% chorych odpowiednio w grupach.

Nie stwierdzono różnic w podgrupach badania uwzględniających płeć, wiek, przebyte choroby, stężenie cholesterolu, LDL, HDL, TG, palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze czy funkcję nerek.

W czasie badania w, grupie otrzymującej 80 mg simwastatyny, 10-krotny wzrost kinazy kreatynowej powyżej górnej granicy normy obserwowano u 45 chorych (0,7%), a w grupie otrzymującej 20 mg simwastatyny – u 12 chorych (0,2%). Miopatię rozpoznano u 53 v. 2 chorych odpowiednio w grupach, w tym z rabdomiolizą u 7 chorych.

W ciągu badania rozpoznano nowotwory u 10,6% chorych w grupie otrzymującej dużą dawkę simwastatyny i u 11,2% chorych w grupie otrzymującej mała dawkę leku.

 

Duża dawka simwastatyny wiąże się z 6-procentową redukcją poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych i z obniżeniem stężenia LDL o 0,35 mmol/l, co jest porównywalne z wynikami uzyskanymi w poprzednich badaniach. Intensywne leczenie simwastatyną w dawce 80 mg dziennie jest bezpieczne, lecz dawkę leku należy zwiększać ostrożnie ze względu na możliwość rozwoju miopatii.