Wstęp
W badaniu SCD-HeFT profilaktyczne wszczepienie jednoelektrodowego kardiowertera-defibrylatora (implantable cardioverter-defibrillator, ICD), wiązało się z istotną statystycznie redukcją liczby zgonów w porównaniu z terapią amiodaronem, u chorych z wartościami EF ≤ 35% i stabilną, umiarkowanie nasiloną niewydolnością serca. Leczenie amiodaronem nie przyniosło korzyści w postaci redukcji liczby zgonów. Nie przeprowadzono natomiast analizy kosztów leczenia za pomocą ICD.
Cel badania
Celem pracy była ocena kosztów i wskaźnika koszt-korzyść z profilaktycznej implantacji ICD w tej grupie chorych.
Grupę badaną stanowiło 2521 chorych > 18. roku życia w II-III klasie wg skali NYHA, stabilni hemodynamicznie z niedokrwienną i nieniedokrwienną kardiomiopatią z wartościami EF < 35%. Kardiomiopatia niedokrwienna była definiowana jako niewydolność skurczowa lewej komory (LV) z co najmniej 75-procentowym zwężeniem co najmniej 1 z 3 dużych natywnych naczyń wieńcowych lub udokumentowanym przebytym zawałem serca (MI). Nieniedokrwienna kardiomiopatia była definiowana jako niewydolność skurczowa LV bez współistnienia istotnych hemodynamicznie wad zastawkowych.
Ocena kosztów leczenia i wskaźnika koszt-korzyść z zastosowanego leczenia w 3 grupach chorych leczonych zgodnie z randomizacją. Grupa placebo n = 847 chorych, grupa otrzymująca amiodaron – n = 845 chorych, grupa z wszczepionym ICD – n = 845 chorych. ICD jednoelektrodowy, z programem do wykrywania VT/VF.
W czasie 5-letniej obserwacji nie stwierdzono różnic pomiędzy grupą leczoną amiodaronem, ICD i grupą przyjmującą placebo w liczbie hospitalizacji (średnio 2,7), długości pobytu w szpitalu (średnio 15 dni), diagnostycznych cewnikowań serca (średnio 27/100 badanych), PCI (średnio 7,5/100 badanych), CABG (średnio 2,6/100 badanych) czy niezapowiedzianych wizyt kontrolnych (średnio 19).
Średni koszt leczenia chorych w grupie placebo wyniósł 42 971 USD, koszt leczenia grupy otrzymującej amiodaron 49 338 USD (p = 0,08 vs placebo) i koszt leczenia chorych z implantowanym ICD 61 938 USD (p < 0,0001 vs placebo). Oszacowany okres przeżycia chorych z implantowanym ICD – 10,8 roku, dla grupy leczonej farmakologicznie – 8,4 roku. Koszt-korzyść leczenia wyniósł w grupie leczonej ICD 127 503 USD/rok życia w ocenie 5-letniej, 88 657 USD w ocenie 8-letniej i 58 510 USD w ocenie 12-letniej. W zastosowanym modelu koszt leczenia < 50 000 USD rocznie osiągnęło 79% chorych, a < 100 000 USD osiągnęło 99% chorych. Analiza podgrup chorych wykazała, że największą korzyść z leczenia osiągnięto w podgrupie chorych w II klasie wg skali NYHA, ze wskaźnikiem koszt-korzyść 29 872 USD/rok życia.
Wnioski
Profilaktyczna implantacja jednoelektrodowego ICD jest ekonomicznie uzasadniona u chorych z wartością EF ≤ 35%, stabilną i umiarkowanie nasiloną niewydolnością serca w II klasie wg skali NYHA, z przewidywanym okresem przeżycia > 8 lat.
Mark DB, Nelson CL, Anstrom KJ, Al-Khatib SM, Tsiatis AA, Cowper PA, Clapp-Channing NE, Davidson-Ray L, Poole JE, Johnson G, Anderson J, Lee KL, Bardy GH; SCD-HeFT Investigators. Cost-effectiveness of defibrillator therapy or amiodarone in chronic stable heart failure: results from the Sudden Cardiac Death in Heart Failure Trial (SCD-HeFT). Circulation. 2006 Jul 11, 135-142. [PMID]: 16818817.
drukuj
