Wyniki przeprowadzonych metaanaliz wskazują, że wykonanie zabiegu pierwotnej angioplastyki wieńcowej (primary percutaneous coronary inetrvention ,PPCI) u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (ST-segment elevation myocardial infarction, STEMI) jest związane ze skuteczniejszą reperfuzją, niższym odsetkiem reokluzji oraz prowadzi do zmniejszenia liczby zgonów i ponownych zawałów serca. Powstaje pytanie, czy wyniki badań randomizowanych wskazujące na przewagę PPCI nad leczeniem trombolitycznym, w tym również trombolizy przedszpitalnej, znajdują również potwierdzenie w wynikach rejestrów prospektywnych.

Cel badania
Porównanie efektywności PPCI, trombolizy przedszpitalnej i szpitalnej u chorych z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST w oparciu o rejestr RISK-HIA (Register of Information and Knowledge about Swedish Heart Intensive care Administations) prowadzony w Szwecji.

Leczenie trombolitycznie przedszpitalne (pre-hospital thrombolysis, PHT) rozpoczynał zespół karetki po ocenie telemetrycznej EKG przez kardiologa (n = 3078 chorych). Leczenie fibrynolityczne po przyjęciu do szpitala (in-hospital thrombolysis, IHT) stosowano u (n = 16 043 chorych). PPCI wykonano u 7084 chorych.

Pierwotny punkt końcowy: zgon, zawał po 30 dniach oraz po roku.

Chorzy leczeni w okresie przedszpitalnym i kierowani do PCI byli młodsi w porównaniu do grupy leczonej szpitalnie – odpowiednio 64 lata vs 66 vs 68 lat. Mężczyźni stanowili 71% leczonych, nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 32% chorych, przebyty zawał u19%, przebyte PCI i/lub CABG u 4%, cukrzycę u 16%, incydenty mózgowe u 6%. Palacze – 31% badanych.

Średni czas do włączenia leczenia trombolitycznego w grupie PHT – 120 min, w grupie IHT – 167 min i w grupie PPCI – 210 min. Badanie angiograficzne przed opuszczeniem szpitala u 29,7% chorych z grupy IHT oraz 49,2% chorych w grupie PHT. Rescue PCI (w dniu przyjęcia do szpitala) – 11,0% chorych w grupie IHT i 27,5% chorych w grupie PHT. Rewaskularyzacja (PCI lub CABG) – 28,3% chorych z grupy IHT, 47,3% chorych z grupy PHT i wszyscy chorzy w grupie PPCI.
Pierwotny punkt końcowy: po uwzględnieniu innych zmiennych w obserwacji 30-dniowej wykonanie PPCI było związane z niższym ryzykiem zgonu niż IHT – 334 (4,9%) vs 1834 (11,4%) chorych (HR 0,61; 95% CI 0,53-0,71) i niższym niż w grupie PHT – 334 (4,9%) vs 234 (7,6%) chorych (HR 0,7; 95% CI 0,58-0,85). Podobnie jak w obserwacji 30-dniowej, po roku chorzy leczeni PPCI mieli niższe ryzyko zgonu niż chorzy leczeni IHT (7,6% chorych vs 15,9% chorych) (HR 0,68; 95% CI 0,6-0,76) oraz PHT (7,6% chorych vs 10,3% chorych) (HR 0,81; 95% CI 0,69-0,94).

Ponowny zawał w ciągu roku najczęściej dotyczył chorych z grupy leczonej IHT – 9,6% chorych vs 9,0% chorych w grupie PHT (HR 1,02; 95% CI 0,90-1,17) względem IHT i 4,8% chorych w grupie PCI (HR 0,61; 95% CI 0,53-0,71) względem IHT.

U chorych ze STEMI leczenie PPCI powoduje zmniejszenie ryzyka zgonu i ponownego zawału serca.