Wstęp. Cel badania
Celem pracy była ocena jakie czynniki sprzyjają pojawieniu się restenozy u chorych po stentowaniu stentem uwalniającym rapamycynę.
Chorzy włączeni do badania: 1. Leczony zawał serca, 2. Leczona restenoza w stencie 3. 2.25mm wymiar stentu 4. Stentowany LAD 5. Przewlekła okluzja 6. Długość stentu >36mm i stentowane rozwidlenia.
Do badania włączono 238chorych z 441 uszkodzeniami naczyń. Kontrolne badanie angiograficzne po 6 miesiącach. Oceniano chorych pod względem klinicznym, angiograficznym i przeprowadzanej procedury.
Restenozę stwierdzono w 7.9% uszkodzeń (6.3% w stencie, 0.9% na proksymalnym końcu i 0.7% na dystalnym końcu). W ocenie wielowariantowej wykazano:
leczenie restenozy OR 4.16 (95%CI;1.63-11.01) p<0.01
lokalizacja ostialna OR 4.84 (95%CI;1.81-12.07) p<0.01
cukrzyca OR 2.63 (95%CI;1.14-6.31) p=0.02
długość stentu (co 10mm) OR 1.42 (95%CI;1.21-1.68) p<0.01
wymiar stentu (co 1mm) OR 0.46 (95%CI;0.24-0.87) p=0.03
LAD OR 0.30 (95%CI;0.30-0.69) p<0.01
Wnioski
Restenoza jest częstsza w przypadku leczenia w obrębie restenozy, w ujściach, chorych z cukrzycą.
Lemos PA, Hoye A, Goedhart D, Arampatzis CA, Saia F, van der Giessen WJ, McFadden E, Sianos G, Smits PC, Hofma SH, de Feyter PJ, van Domburg RT, Serruys PW. Clinical, angiographic, and procedural predictors of angiographic restenosis after sirolimus-eluting stent implantation in complex patients: an evaluation from the Rapamycin-Eluting Stent Evaluated At Rotterdam Cardiology Hospital (RESEARCH) study. Circulation. 2004 Mar 23, 109(11), 1366-1370. [PMID]: 14993127.