Dodatkowe leczenie antagonistami receptora GP IIb/IIIa w czasie przezskórnych zabiegów inwazyjnych (percutaneous coronary intervention, PCI) wiąże się ze wzrostem powikłań krwotocznych u chorych na dusznicę bolesną.

Cel badania
Ocena skuteczności leczenia trzema lekami przeciwpłytkowymi razem z UFH lub bez terapii antytrombinowej.

Grupę badaną stanowiło 159 chorych w wieku 18–85 lat, kierowanych do planowego zabiegu PCI.

Randomizacja chorych do grupy otrzymującej eptifibatid razem z UFH (n = 82) lub do grupy leczonej tylko eptifibatidem (n = 77). Eptifibatid podawano w bolusie w dawce 180 µg/kg m.c. przed zabiegiem PCI. Po 10 min chorzy otrzymywali drugi bolus eptifibatidu, a następnie lek podawano we wlewie 0,2 µg/kg m.c./min do 18 godz. (lub do opuszczenia szpitala). W przypadku niewydolności nerek z klirensem kreatyniny < 50 ml/min lek stosowano w dawce 0,1 µg/kg m.c./min. UFH podawano w dawce nasycającej 50 U/kg m.c., a następnie podawanie leku było uzależnione od ACT z jego wydłużeniem do 200–250 s. W grupie chorych, w której nie stosowano UFH, lek mógł być podany w przypadku powikłań w przebiegu zabiegu. Wszyscy chorzy otrzymywali 325 mg ASA i klopidogrel w dawce 300 mg na ≥ 1 godz. przed zabiegiem. Po zabiegu stosowano 325 mg ASA i klopidogrel w dawce 75 mg dziennie.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wskaźnik krwawienia Landefeld, definiowany jako spadek hematokrytu w ciągu pierwszych 24 godz.

Drugorzędowy punkt końcowy: zdarzenia niedokrwienne, zgon, zawał, rewaskularyzacja i duże krwawienia w klasyfikacji TIMI w czasie leczenia szpitalnego.

Średni wiek chorych wynosił 65 lat, mężczyźni stanowili 81% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 84% chorych, przebyty zawał u 26%, przebyte PCI u 65%, przebyte CABG u 28%, cukrzycę u 27%, hiperlipidemię u 82%, niewydolność nerek u 16%. Palacze – 11% badanych.

Zmiana zlokalizowana w pniu została stwierdzona w 3% zmian, w lewej tętnicy zstępującej w 40%, w okalającej w 26%, w prawej tętnicy wieńcowej w 25% i w pomostach żylnych w 6%. Zmiany typu B2/C występowały w przypadku 47% zmian w grupie otrzymującej tylko eptifibatid i w 39% w grupie otrzymującej eptifibatid z UFH (p = 0,008).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wskaźnik ciężkości krwawienia Landefeld był istotnie statystycznie niższy w grupie otrzymującej eptifibatid, w porównaniu z grupą otrzymującą eptifibatid z UFH (3,0 vs 3,9, p = 0,03).

Drugorzędowy punkt końcowy: klinicznie zdarzenia niepożądane w okresie szpitalnym wystąpiły u 13 (17%) chorych w grupie otrzymującej eptifibatid i u 10 chorych przyjmujących eptifibatid z UFH (p = NS). Ponowny zawał wystąpił w grupie stosującej eptifibatid u 13 chorych, w grupie otrzymującej dodatkowo UFH u 9 chorych, a u 1 chorego stwierdzono duże krwawienie.

 

 

W czasie selektywnej PCI agresywna strategia oparta na podawaniu trzech leków przeciwpłytkowych – ASA, klopidogrel i eptifibatidu jest porównywalna z leczeniem trzema lekami przeciwpłytkowymi i UFH.