Chorych randomizowano do aspiracji materiału skrzeplinowego n=50 chorych i do postępowania typowego n=49 chorych

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Uzyskanie MBG>2 i obniżenie ST>70% u chorych.

W grupie z protekcją częściej wykonano bezpośrednie stentowanie 33(69%) chorych vs 2(24%) chorych p<0.001. W ocenie angiograficznej no-reflow/slow-reflow stwierdzono u 11 chorych z grupy z protekcją vs 18 chorych z grupy kontrolnej. Obwodowa embolizacja u 4 chorych vs 8 chorych w grupach odpowiednio.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Uzyskano MBG>2 u 68% chorych w grupie z aspiracją skrzepliny vs 44.9% chorych w grupie kontrolnej OR 2.6(95%CI;1.5-5.9) p=0.20, a obniżenie ST>70% u 58% chorych vs 36.7% chorych w grupach odpowiednio OR 2.4(95%CI;1.1-5.3) p=0.034. W analizie podgrup wykazano, że szczególna korzyść z zastosowania systemu aspirujacego uzyskano w grupie z przepływem TIMI 0-1 przed PCI i grupie z obecnością skrzeplin (thrombus score 3-4). W ocenie klinicznej 30-dniowej nie było różnic pomiędzy grupami w ilości zgonów, zawałów, ponownych rewaskularyzacji, udarów.

 

Użycie prostego systemu ręcznej aspiracji materiału skrzeplinowego u chorych w czasie pierwotnego lub ratunkowego PCI powoduje zwiększenie odsetka bezpośrednich stentowań. U chorych po aspiracji materiału skrzeplinowego uzyskuje się lepszy przepływ tkankowy oceniany w badaniu ekg i przepływie tkankowym.