Wstęp. Cel badania
Postępowanie chirurgiczne u chorych z chorobą wieńcową i kardiomipatią rozsztrzeniową jest obarczone dużym ryzykiem powikłań okołooperacyjnych. Leczenie inwazyjne połączone z stosowaniem leków przeciwpłytkowych w znacznym stopniu zmniejszyło powikłania po tym typie postępowania. Celem pracy było porównanie CABG i PCI u chorych z kardiomiopatią rozstrzeniową i niską frakcją wyrzutową.
Chorzy z kardiomiopatią niedokrwienną pozawałową, w okresie umiarkowanym lub ciężkim dusznicy stabilnej (II-IV CCS), z angiograficznie udokumentowaną stenozą <40% kierowani do zabiegu przezskórnej rewaskularyzacji. Dodatkowo kryteria włączenia to udokumentowane niedokrwienie w spoczynku w ekg lub w czasie próby wysiłkowej lub żywotne miokardium w zakresie jednej lub więcej tętnic udokumentowanym badaniem wysiłkowym echokardiograficznym lub badaniem scyntygraficznym.
Chorzy byli kwalifikowani do dwóch grup: niskiego/umiarkowanego ryzyka zabiegu operacyjnego według wskaźnika ryzyka chirurgicznego Cleveland (wskaźnik <6%) n=103 chorych lub grupy do wysokiego ryzyka zabiegu operacyjnego (wskaźnik >6%) n=67 chorych. U chorych stosowano ASA i tienopirydyny na 2 dni przed zabiegiem. UHF w czasie zabiegu, GP 2b3a w zależności od decyzji operatora. Kontrapulsację wewnątrzaortalną lub wspomaganie krążenia w przypadku chorych z grupy wysokiego ryzyka z współistniejącym dużym niedokrwieniem mięśnia sercowego lub niską frakcją wyrzutową <25%. Zabieg uznany za skuteczny w przypadku uzyskania przepływu TIMI 3 i rezydualna stenozą <50%
Pierwszorzędowy punkt końcowy: EF i wymiary serca w badaniu echokardiograficznym po roku, klasa czynnościowa CCS i NYHA po roku, zgon lub inne zdarzenia sercowo-naczyniowe w obserwacji 30-dniowej i rocznej
.
Średnio w czasie zabiegu zaopatrywano 2.13±1.21 stenoz w średnio 1.73±0.84 naczyniach. Stenty użyto w 95% zmian używając średnio 1.71±0.72 stentu na zabieg. Tylko w 5 % użyto stenty pokrywane lekami. Profilaktycznie IABP założono u 34 chorych a krążenie wspomagane u 6 chorych.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w obserwacji 30-dniowej MACE wystąpił u 10(9.7%) chorych z grupy niskiego/umiarkowanego ryzyka i u 13(19.4%) chorych w grupie wysokiego ryzyka operacyjnego p=0.115. Poszczególne składowe punktu końcowego nie różniły się pomiędzy grupami. W obserwacji rocznej MACE stwierdzono odpowiednio u 14(13.5%) chorych vs 19(28.4%) chorych p=0.029. W grupie wysokiego ryzyka zmarło 7(10.4%) chorych p=0.003, niewydolność serca rozwinęła się u 4(6.0%) chorych p=0.068, a w pozostałych punktach końcowych (MI, ponowna PCI, CABG, VF/VT, FA i TIA) nie było różnic pomiędzy grupami.
Po roku poprawa klasy czynnościowej CCS i NYHA obserwowano w obu grupach bez różnic pomiędzy grupami. W ocenie echokardiograficznej poprawę w wymiarze rozkurczowym i skurczowym LV odpowiednio z 61.7±8.5 do 59.4±7.8 mm (p=0.026 LVEDD) i z 47.6±8.3 do 44.2±8.3 mm (p=0.0026 LVESD). EF wzrosła z 27.8±6.9 do 35.9±9.4% (p<0.0001). Wzrost EF wyniósł 8.16±10.5% i był znacząco niższy w grupie niskiego ryzyka w porównaniu do grupy wysokiego ryzyka 6.5±10.9 vs 10.3±9.6% p=0.0423).
Wnioski
Zabieg inwazyjny u chorych po zawale serca ze znaczną redukcją EF jest związany z wzrostem EF i poprawą klasy czynnościowej CCS i NYHA. Zbieg przezskórnej rewaskularyzacji jest bezpieczny i może być alternatywny do postępowania chirurgicznego u chorych z niskim/umiarkowanym jak i wysokim ryzykiem okołooperacyjnym.
Buszman P, Szkróbka I, Tendera Z, Gruszka A, Białkowska B, Parma R, Wojakowski W, Król M, Kiesz SR, Bochenek A, Tendera M. Early and late results of percutaneous revascularization in patients with ischemic cardiomyopathy and decreased left ventricular ejection fraction. (Revascularisation in Heart Failure Trial, REHAET Registry). EuroIntervetion 2005, 1(2), 186-192.
drukuj
