Przypadki wczesnej zakrzepicy w naczyniu zostały w znaczącym stopniu ograniczone po wprowadzeniu leczenia przeciwpłytkowego. Jak wykazano w badaniu BASKET LATE zalecenia dotyczące długości stosowania leczenia przeciwpłytkowego wydają się niewystarczające.

















Przypadki wczesnej zakrzepicy w naczyniu zostały w znaczącym stopniu ograniczone po wprowadzeniu leczenia przeciwpłytkowego. Jak wykazano w badaniu BASKET LATE zalecenia dotyczące długości stosowania leczenia przeciwpłytkowego wydają się niewystarczające.

Grupę ocenianą stanowiło 4666 chorych leczonych w Duke Heart Center, którym implantowano co najmniej jeden stent metalowy (bare metal stent, BMS) w okresie od 1 stycznia 2000 do 31 lipca 2005 r., lub co najmniej jeden stent pokryty lekiem antyproliferacyjnym (drug eluting stent, DES) w okresie od 1 kwietnia 2003 do 31 lipca 2005 r.
Chorzy byli kontrolowani po 6 i 12 mies. po implantacji stentu, a następnie corocznie. W ocenie brano pod uwagę liczbę zgonów i ponownych zawałów oraz stosowanie dwóch leków przeciwpłytkowych – ASA i klopidogrelu. Jeżeli choremu wszczepiano sten metalowy i stent pokryty lekiem, zaliczano go do grupy z implantowanym stentem pokrytym lekiem. Głównym elementem badania była ocena długości stosowania klopidogrelu – 6- i 12-miesięczny okres stosowania leku. Chorych, u których nie wystąpił zgon, zawał lub rewaskularyzacja po 6 mies. od zabiegu PCI, kwalifikowano do grupy z implantowanym stentem pokrytym lekiem i ze stosowaniem klopidogrelu, do grupy z implantowanym stentem pokrytym lekiem, w której nie podawano klopidogrelu, do grupy z implantowanym stentem metalowym ze stosowaniem klopidogrelu lub do grupy z implantowanym stentem metalowym, w której nie podawano klopidogrelu. Grupy te ponownie zostały ocenione po 24 mies. po zabiegu PCI. Podobnie postępowano po 12 mies. w przypadku chorych, u których nie wystąpiły objawy niepożądane i ponownie oceniono ich po 24 mies. od zabiegu PCI z wydzieleniem 4 grup chorych. Analizowano dane pochodzące od 3165 chorych, którym implantowano BMS, i od 1501 chorych z implantowanym DES.
Średni wiek chorych wynosił 61 lat, mężczyźni stanowili 63% badanych. Przebyty zawał stwierdzono u 38% chorych w grupie DES i 48% w grupie BMS (p < 0,001), niewydolność serca u 11%, cukrzycę u 28% chorych w grupie z implantowanym DES i u 26% chorych w grupie BMS (p = 0,001). Choroba wielonaczyniowa wystąpiło u10% chorych w grupie z implantowanym DES i 7% chorych w grupie z implantowanym BMS (p < 0,001).
W grupie z implantowanym DES 637 chorych stosowało klopidogrel przez 6 mies. było, a 579 chorych nie leczono klopidogrelem. W grupie z implantowanym BMS 417 chorych przyjmowało przez 6 mies. klopidogrel, a 1976 nie stosowało tego leku.
Po 24 mies. zmarło 2,0% chorych w grupie z implantowanym DES i stosujących klopidogrel i 5,3% chorych w grupie z implantowanym DES nieleczonych klopidogrelem (różnica 3,3%; 95% CI –6,3–0,3; p = 0,03), zgon i zawał stwierdzono odpowiednio u 3,1 vs 7,2% chorych (różnica 4,1%; 95% CI –7,7 do –0,6; p = 0,02). W analizie wieloczynnikowej ryzyko zgonu w grupie chorych niestosujących klopidogrelu przez 6 mies. było prawie 2,5 razy większe w porównaniu z grupą stosującą lek po implantacji DES (HR 2,43; 95% CI 1,12–5,26; p = 0,03). Natomiast ryzyko zgonu i zawału było prawie 1,5 raza większe odpowiednio w grupach (HR 1,93; 95% CI 1,05–3,56; p = 0,04). Nie obserwowano różnic w grupie chorych z implantowanym BMS: zmarło 3,7% chorych stosujących klopidogrel i 4,5% chorych nieleczonych klopidogrelem przez 6 mies. po wykonaniu PCI, (różnica 0,7%; 95% CI –2,9–1,4; p = 0,50). Zgon i zawał u 5,5 vs 6,0% chorych odpowiednio grupach (różnica 0,5%; 95% CI –3,2–2,2; p = 0,70).
Analiza chorych leczonych klopidogrelem 12 mies. po zabiegu PCI.
Średni wiek chorych wynosił 61,5 roku, mężczyźni stanowili 62% badanych. Przebyty zawał stwierdzono u 38% chorych w grupie DES i 47% w grupie BMS (p < 0,001), niewydolność serca u 9,5%, cukrzycę u 28% chorych w grupie z implantowanym DES i 27% chorych w grupie BMS (p = 0,001). Choroba wielonaczyniowa występowała u 9,5% chorych w grupie z implantowanym DES i 6% chorych w grupie z implantowanym BMS (p < 0,001).
W grupie z implantowanym DES 252 chorych stosowało klopidogrel przez 6 mies., a 276 chorych nie leczono klopidogrelem. W grupie z implantowanym BMS 346 chorych przyjmowało klopidogrel przez 6 mies., a 1644 chorych nie stosowało tego leku.
Po 24 mies. w grupie z implantowanym DES, u chorych leczonych klopidogrelem nie stwierdzono zgonów, natomiast zmarło 3,5% chorych nieleczonych klopidogrelem (różnica 3,5%; 95% CI –5,9 do –1,1; p = 0,004), zgon i zawał odpowiednio u 0 vs 4,5% chorych, (różnica 4,5%; 95% CI –7,1 do –1,9; p < 0,001). Różnic nie obserwowano w grupie chorych z implantowanym BMS – zmarło 3,3% chorych stosujących klopidogrel i 2,7% chorych w grupie nieleczonej klopidogrelem w ciągu 12 mies. od wykonania PCI (różnica 0,6%; 95% CI –1,5–2,8; p = 0,57). Zgon i zawał wystąpiły u 4,7 vs 3,6% chorych odpowiednio w grupach (różnica 1,0%; 95% CI –1,6–3,6; p = 0,44).

- |
- © 2007-11.05.2025 Fundacja Instytut Aterotrombozy
- |
- www.FaktyMedyczne.pl ISSN 2081-8017
- |
- Nota prawna
- |
- Kontakt z nami
- |
- Pracuj dla nas
- |