W dotychczas opublikowanych badaniach, rezydualna dyssekcja po przezskórnych zabiegach inwazyjnych (percutaneous coronary intervention, PCI) była związana ze wzrostem częstości występowania niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych w trakcie obserwacji krótkoterminowej. Natomiast nie jest znane znaczenie pozostawionych rezydualnych, niezaburzających przepływu brzeżnych dyssekcji po implantacji stentów uwalniających leki antyproliferacyjne (drug eluting stent, DES).

 

Cel badania
Ocena częstości występowania rezydualnych dysekcji i ich wpływu na krótko i długoterminowe ryzyko powikłań klinicznych po zabiegach implantacji DES.

W badaniu oceniono dane uzyskane od 2418 chorych, u których poszerzono łącznie 4630 zmian w naczyniach wieńcowych. Przed PCI chorzy otrzymywali 100 mg ASA, klopidogrel w dawce nasycającej 300 mg, a następnie 75 mg dziennie przez okres 6-12 mies. Zastosowanie blokera receptora GP IIa/IIIb pozostawiono do decyzji operatora. W trakcie zabiegu podawano UFH pod kontrolą czasu ACT. Angiogramy i dysekcje oceniano zgodnie z kryteriami NHLBI.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: MACE (major adverse cardiac events) zgon, zawał, ponowna rewaskularyzacja i zakrzepica w stencie w okresie 30 dni.

Drugorzędowy punkt końcowy: MACE w okresie 6 mies. obserwacji.

Średni wiek chorych wyniósł 62,5 roku, mężczyźni stanowili 83% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 62% chorych, dusznicę bolesna u 36%, przebyty zawał u 44%, przebyte PCI u 21%, CABG u 17%, cukrzycę u 27%, dyslipidemię u 60% chorych. Palacze – 20% badanych. Choroba wielonaczyniowa wystąpiła u 72% chorych. Liczba stentów implantowana u jednego chorego wyniosła średnio 1,1.

W całej grupie stwierdzono 77 dysekcji u 67 chorych (2,8%). Do dyssekcji dochodziło częściej w przypadku zabiegów udrożnienia przewlekłej niedrożności 14,3% zmian vs 5,2% zmian (p < 0,001), po PCI zmian uwapnionych – 30,0% vs 13,7% (p = 0,002), zmiany typu B2/C – 44,2% chorych vs 28,3% chorych (p = 0,002), po PCI długich zmian – 28,6 ± 13,7 vs 13,6 ± 10,0 mm (p < 0,001) oraz po PCI w rozwidleniach – 7,8% vs 4,3% (p = 0,019).

Częstość poszczególnych typów dysekcji: A u 29,9% chorych, u B 41,6%, C u 14,3%, D u 6,5%, u E 1,3%, u F 6,5%.

Upośledzony przepływ poniżej TIMI < 3 częściej występował w grupie chorych z dyssekcją 20,8% chorych vs 1,4% chorych (p < 0,001).

Pierwszorzędowy punkt końcowy: po miesiącu MACE częściej wystąpił w grupie chorych z dysekcją; u 9 (13,4%) chorych vs u 142 (6,0%) chorych w grupie bez dyssekcji (p = 0,013). Główna różnica dotyczyła liczby ponownych rewaskularyzacji przezskórnych (4,5% chorych vs 0,9% chorych, p = 0,029) i chirurgicznych (3,0% chorych vs 0,1% chorych, p = 0,004).

Drugorzędowy punkt końcowy: po 6 mies. MACE stwierdzono u 18,5% chorych w grupie z dyssekcją vs 11,2% chorych z grupy kontrolnej (p = 0,069). Po okresie 6 mies. częstość zgonów w grupie z dyssekcją była 3-krotnie wyższa niż w grupie kontrolnej 4 (6,3%) chorych vs 45 (2,0%) chorych (p = 0,043)

Zakrzepica w stencie w czasie zabiegu wystąpiła u 2 chorych (3,0%) w grupie dyssekcją i u 8 chorych (0,3%) z grupy kontrolnej (p = 0,030). Zakrzepica podostra u 2 (3,1%) chorych vs 13 (0,6%) chorych (p = 0,062). Łącznie przez okres 6 mies. zakrzepica wystąpiła u 4 chorych (6,3%) z dyssekcją i u 28 chorych (1,3%) z grupy kontrolnej (p = 0,011).