Wstęp. Cel badania
Rezydualna dysekcja po zabiegu PCI jest związana z wzrostem ryzyka powikłań naczyniowych w obserwacji krótkoterminowej. Celem pracy była ocena częstości występowania dysekcji, określenia czynników predysponujących i ocena wyników leczenia u chorych z rezydualną dysekcją po implantacji stentu pokrywanego lekiem.e
Chorzy kierowani do zabiegu elektywnej lub natychmiastowej PCI, z skuteczną implantacją stentu pokrytego lekiem (DES).s
Chorzy otrzymywali UHF 70U/kg w bolusie i następnie podawanie uzależnione od czasu ACT ?250 sek. Antagoniści GP 2b3a podawano w zależności od sytuacji klinicznej. ASA 100 mg dziennie, klopidogrel w przypadkach planowej PCI podawano na 3 dni przed zabiegiem, natomiast u chorych z ACS podawano dawkę nasycającą 300 mg przed zabiegiem. Ponowna ocena kliniczna po 1 i 6 miesiącach i po 6 miesiącach angiograficzna. W grupie n=2418 chorych z 4630 zmian dysekcję stwierdzono u n=67 chorych.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony, zgon, zawał, rewaskularyzacja.
Drugorzędowy punkt końcowy: częstość poszczególnych składowych punktu pierwotnego w obserwacji 1 i 6 miesięcznej. Również oceniano zakrzepicę w stencie w obserwacji krótkotrwałej <30dni i długotrwałej >30 dni.
Średnia wieku chorych 62 lata. Implantowano po 1.1?0.5 stentu DES. Stwierdzono 77 dysekcji u 67(2.8%) chorych. W badaniu angiograficznym zmiana częściej była zlokalizowana w LAD 70.1% chorych vs 49.4% chorych p=0.011, u 14.3% chorych w grupie dysekcji była całkowita okluzja naczynia a w grupie bez dysekcji u 5.2% chorych p<0.001, TIMI <3 20.8% chorych vs 1.4% chorych p<0.001, wymiar stenozy 79% vs 71% p<0.001. Ocena kliniczna po miesiącu uzyskana u 98.7% chorych po 6 miesiącach u 96.9% chorych. Badanie angiograficzne u 946(40.2%) chorych z tego u 32 z dysekcją.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony punkt końcowy wystąpił u 8(11.9%) chorych z grupy dysekcji i u 123(5.2%) chorych w grupie bez dyssekcji p=0.017 w czasie leczenia szpitalnego. Po miesiącu odpowiednio u 9(13.4%) vs 142(6.0%) chorych p=0.013 i po 6 miesiącach u 12(18.5%) vs 255(11.2%) chorych p=0.069.
Drugorzędowy punkt końcowy: Głowna różnica dotyczyła ilości chorych wymagających postępowania kardiochirurgicznego 2(3.0%) chorych vs 12(0.5%) chorych p=0.054. Zgony 4(6.3%) chorych z grupy dysekcji i 45(2.%) chorych z grupy bez dysekcji p=0.043. Częstość ponownych rewaskularyzacji podobna w grupach 4(6.2%) vs 124(5.5%) chorych p=0.779. Zakrzepica w stencie po 6 miesiącach obserwacji u 4(6.3%) chorych z grupy dysekcji (tylko zakrzepica wczesna) i u 28(1.3%) chorych bez dysekcji p=0.011. W ocenie angiograficznej nie stwierdzono różnic w grupach.
Wnioski
Badanie retrospektywne pokazujące po raz pierwszy częstość, czynniki predysponujące i wyniki rezydualnej dysekcji w chorych leczonych za pomocą DES, wskazuje ze niekorzystne zdarzenia kliniczne mogą być zmniejszone poprzez stosowanie DES w przypadku dysekcji.
Giuseppe GL Incidence EHJ .
drukuj
