Chorzy randomizowani do trzech grup: grupy ponownego leczenia trombolitycznego alteplazą lub reteplazą i UHF iv n=142 chorych. LMWH nie była używana w pierwszej dobie. W grupie drugie zastosowano strategię zachowawczą u n=141 chorych. W leczeniu dalszym stosowano 24 godzinny wlew heparyną. Grupa trzecia miała wykonywaną rescue PCI n=144 chorych. Zmiany postępowania z chorym były możliwe w przypadku utrzymujących się dolegliwości bólowych w klp. Ocena kliniczna, elektrokardiograficzna, hematologiczna i biochemiczna z oznaczeniem markerów uszkodzenia serca była wykonana po 4, 12 i 24 godzinach. Ponowna ocena kliniczna po 1, 6 i 12 miesiącach.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony; zgon, zawał, zdarzenie naczyniowe mózgowe i ostra niewydolność serca w obserwacji 6-miesięcznej.

Drugorzędowy punkt końcowy: poszczególne składowe punktu pierwotnego oraz krwawienia i rewaskularyzacje.

Średnia wieku grup 61.1 lat, dusznica w wywiadzie 21.85 chorych, przebyty MI 12.7% chorych, cukrzyca 14.1% chorych, nadciśnienie tętnicze 37.5% chorych, palących aktywnie 47.7% chorych. Średni czas do leczenia trombolitycznego 140(95-220) min. Średni czas od kontaktu z służbą zdrowia do podania leku trombolitycznego (door-to-needle) 27(16-43) min. W grupie leczonej inwazyjnie z 144 chorych tylko 115 miało wykonany zabieg PCI. U 68.5% chorych implantowano stent, a u 43.4 % chorych z tej grupy podano GP 2b3a.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: pierwotny punkt stwierdzono u 44(31.0%) chorych leczonych powtórnie trombolitycznie, u 42(29.8%) chorych z grupy leczonej zachowawczo i 22(15.3%) chorych leczonych PCI p<0.01. W porównaniu grup leczonej powtórnie trombolitycznie lub zachowawczo nie wykazano różnic w terapii w osiągnięciu punktu pierwotnego HR 1.09(95%CI;0.71-1.67) p=0.69. W przypadku rescue PCI wykazano znacząco obniżenie ryzyka wystąpienia punktu pierwotnego zarówno w porównaniu do grupy leczonej ponownie trombolitycznie HR 0.43 (95%CI;0.26-0.72) p=0.001 jak zachowawczo HR 0.47 (95%CI;0.28-0.79) p=0.004.

Drugorzędowy punkt końcowy: W poszczególnych punktach końcowych punktu pierwotnego nie wykazano różnic pomiedzy grupami w ilości zgonów w grupie leczonej ponownie trombolitycznie, zachowawczo i rescue PCI odpowiednio 12.7% vs 12.8% vs 6.2% chorych p=0.12, zgonów z przyczyn sercowych 10.6% vs 9.9% vs 5.6% chorych p=0.26, zdarzeń mózgowych 0.7% vs 0.7% vs 2.1% p=0.58, natomiast liczba ponownych zawałów była różniąca grupy 10.6% vs 8.5% vs 2.1% chorych p<0.01. Poważne krwawienia było porównywalnie często w grupach, natomiast ponowne rewaskularyzacje wykonano częściej w grupach leczonych zachowawczo 23.2% vs 20.6% vs 13.2% chorych p=0.08 (p=0.05 dla log-rank test).

 

Liczba chorych bez niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych była znacząco wyższa w grupie leczonej rescue PCI po nieskutecznej trombolizie w porównaniu do grupy leczonej ponowną trombolizą lub leczonych zachowawczo. Rescue PCI należy rozważyć u chorych z nieskuteczną trombolizą.