Porównanie skuteczności stentowania po udrożnieniu CTO za pomocą stentu klasycznego (bare metal stent, BMS) i pokrytego rapamycyną (sirolimus eluting stent, SES).

















Porównanie skuteczności stentowania po udrożnieniu CTO za pomocą stentu klasycznego (bare metal stent, BMS) i pokrytego rapamycyną (sirolimus eluting stent, SES).

Grupę badaną stanowiło 200 chorych z CTO trwającym co najmniej 2 tyg., z objawami niedokrwienia w obszarze unaczynienia tego naczynia (niedokrwienie w elektrokardiograficznym teście wysiłkowym, w badaniu radioizotopowym lub w teście z dobutaminą lub adenozyną).
Randomizacja do grupy z implantowanym stentem SES CYPHER (n = 100 chorych) lub do grupy z implantacją stentu BMS BxVelocity (n = 100 chorych). Przed zabiegiem wszyscy chorzy otrzymywali 80 mg ASA i 300 mg klopidogrelu w dawce nasycającej. Po rozpoczęciu zabiegu podawano heparynę niefrakcjonowaną w dawce nasycającej 80-120 U/kg m. c. Stosowano stenty o długości 13, 18, 23, 28 i 33 mm i średnicy po rozprężeniu od 2,5 do 3,5 mm. Po zabiegu chorzy otrzymywali ≥ 80 mg ASA i 75 mg klopidogrelu przez 6 mies. U chorych oceniano poziomy markerów uszkodzenia serca przed stentowaniem, po 8, 16 i 18-24 godz. od zakończenia zabiegu. Objawy niepożądane oceniano po 30 dniach, 6, 12 i 24 mies. Po 6 mies. wykonywano kontrolną angiografię.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: restenoza w segmencie w badaniu angiograficznym po 6 mies.
Drugorzędowy punkt końcowy: MACE (major adverse cardiac events) i ponowna rewaskularyzacja po 6 i 12 mies. obserwacji, angiograficznie restenoza w stencie i utrata światła w stencie i segmencie po 6 mies.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: w grupie chorych z implantowanym SES restenoza w segmencie wystąpiła istotnie statystycznie rzadziej – 11% chorych vs 41% chorych (RR 0,27; 95% CI 0,15-0,49; p < 0,0001).

- |
- © 2007-11.05.2025 Fundacja Instytut Aterotrombozy
- |
- www.FaktyMedyczne.pl ISSN 2081-8017
- |
- Nota prawna
- |
- Kontakt z nami
- |
- Pracuj dla nas
- |