Terapeutyczna hipotermia u chorych z nagłym zatrzymaniem serca zwiększa ich szanse na przeżycie. Uzyskanie szybkiej hipotermii u tych chorych nie jest jeszcze optymalne. Nowa metoda postępowania polega na schładzaniu ciała chorego, podając cewnikiem płyn w postaci aerozolu do jamy nosa. Urządzenie RhinoChill jest łatwe w obsłudze i pozwala na schładzanie chorego natychmiast po przybyciu zespołu reanimacyjnego. Zgodnie z obecnymi zaleceniami proponuje się wprowadzanie chorego w hipotermię w ciągu 90–120 minut od zatrzymania pracy serca.

 

Ocena bezpieczeństwa i skuteczności hipotermii u chorych z zatrzymaniem serca, przy użyciu aparatu RhinoChill.

Grupę badaną stanowiło 194 chorych w wieku ≥18 lat z zatrzymaniem serca, u których specjalistyczne zabiegi resuscytacyjne rozpoczynał przeszkolony zespół paramedyczny. Czas od początku zatrzymania do przybycia przeszkolonego zespołu ratowniczego <20 minut.

Randomizacja do grupy, w której używano aparatu RhinoChill i postępowano typowo według obowiązujących zaleceń (n=93) lub do grupy, w której tylko postępowano typowo według obowiązujących zaleceń(n=101). Aparat RhinoChill waży 12 kilogramów, składa się z 2-litrowej butli ze schłodzonym płynem i butli z tlenem. Po wprowadzeniu cewnika do obu jam nosowych jednocześnie, rozpoczyna się automatyczne podawanie płynu z tlenem, w postaci aerozolu. Dwulitrowa butla z płynem wystarcza na godzinne podanie płynu schładzającego. Spontaniczny powrót rytmu zatokowego (return of spontaneous circulation, ROSC) definiowano jako powrót rytmu serca i wyczuwalnego tętna co najmniej do 20 minut po rozpoczęciu zabiegów resuscytacyjnych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: poważne objawy uboczne w ciągu 7 dni. Liczba dni leczenia w oddziale intensywnej opieki i liczba dni utrzymywania wentylacji mechanicznej. Czas do uzyskania hipotermii. Liczba chorych z ROSC, liczba chorych opuszczających szpital, w tym w dobrym stanie neurologicznym (w skali Pittsburgh 1–2)

Średni wiek chorych wynosił 65 lat, 75% badanych stanowili mężczyźni.

Zabiegi rozpoczęte przez przypadkowych świadków u 40% chorych. Zatrzymanie serca z przyczyn sercowych u 86% chorych, częstoskurcz komorowy u 30%, rozkojarzenie przedsionkowo-komorowe u 22%, asystolia u 48%.

Średni czas od zatrzymania serca do rozpoczęcia podania aerozolu przez nos wynosił 23 minuty. Średni czas od zatrzymania do ROSC – 31 minut, a do przybycia do szpitala – 60 minut.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: poważne zdarzenia obserwowano u 7 chorych w grupie leczonej i u 14 chorych w grupie kontrolnej. Objawy uboczne związane z użyciem aparatu RhinoChill wystąpiły u 1 chorego i związane były z obrzękiem okołogałkowym.

Drugorzędowy punkt końcowy: w okresie do ROSC temperatura mierzona w uchu była porównywalna w grupach (35,5^°C w grupie leczonej i 35,8^°C w grupie kontrolnej). Po przybyciu do szpitala temperatura była istotnie statystycznie niższa w grupie leczonej (34,2^°C v. 35,5^°C, p<0,001). Po przybyciu do szpitala rozpoczęto wprowadzanie chorych w hipotermię po 125 minutach w grupie leczonej i po 113 minutach w grupie kontrolnej. Temperaturę 34^°C uzyskano po 102 minutach w grupie leczonej i po 291 minutach w grupie kontrolnej (p=0,03).

ROSC uzyskano u 37,6% chorych w grupie leczonej i u 42,6% chorych w grupie kontrolnej (p=0,48). Przeżyło 14 chorych (43,8%) przyjętych do szpitala w grupie leczonej i 13 chorych (31,0%) w grupie kontrolnej (p=0,26). W podgrupie chorych, u których rozpoczęto zabiegi resuscytacyjne w czasie ≤10 minut od zatrzymania serca przeżyło 56,5% chorych w grupie leczonej i 29,4% chorych w grupie kontrolnej (p=0,04). W dobrym stanie neurologicznym szpital opuściło 11 (34,4%) v. 9 (21,4%) chorych, odpowiednio w grupach (p=0,21). W podgrupie chorych, u których rozpoczęto zabiegi resuscytacyjne w czasie ≤10 minut od zatrzymania serca w dobrym stanie neurologicznym było 43,5% v. 17,6% chorych, odpowiednio w grupach (p=0,03).