U chorych wykonywano komplet badań, z oznaczenie poziomu proBNP, którego wartość nie była znana lekarzowi leczącemu. Kontrolna ocena chorego po 60 dniach obserwacji.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: poziom proBNP versus kliniczne rozpoznanie.

Średni poziom proBNP u chorych z ostrą niewydolnością serca (n=209 chorych) wynosił 4054 pg/ml vs 131 pg/ml u chorych (n=390) bez ostrej niewydolności serca p<0.001. Średnie poziomy proBNP w zależności od klasy NYHA wynosiły 1591 pg/ml w II klasie NYHA, 3438 pg/ml w III klasie NYHA i 5564 pg/ml w IV klasie NYHA. Poziomem odcinającym chorych z ostrą niewydolnością serca był poziom proBNP >450pg/ml w wieku > 50 lat i >900 pg/ml do chorych w wieku ≥50lat p=0.001.

Poziom <300 pg/ml odznaczał się wysoką czułością, ale gorszą specyficznością (68%) w wykluczeniu ostrej niewydolności serca.

W analizie wieloczynnikowej następujące czynniki były wyznacznikami ostrej niewydolności serca:

podwyższony poziom proBNP    OR 44.0 (95%CI;21.0-91.0) p<0.0001

obrzęk miąższowy w rtg klp       OR 11.9 (95%CI;4.5-26.0) p<0.0001

ortopnoe                                      OR 9.6 (95%CI;4.0-23.0) p<0.0001

użycie diuretyków pętlowych     OR 3.4 (95%CI;1.8-6.6) p<0.01

rzężenia nad płucami                   OR 2.4 (95%CI;1.2-5.2) p<0.05.

 

ProBNP jest wartościowym badaniem łącznie z standardową kliniczną oceną w identyfikowaniu lub wykluczeniu ostrej niewydolności serca w warunkach oddziału ratunkowego.