Wstęp. Cel badania
Celem pracy było porównanie stosowania stałej dawki delteparyny, bez względu na masę ciała, u chorych leczonych szpitalnie z zagrożeniem zatorowości żylnej, w dwóch podgrupach: chorych otyłych (BMI>30 dla mężczyzn i >28.6 dla kobiet) oraz grupie osób starszych (>75rż).
Chorzy >40rż z niewydolnością serca, ostrą niewydolnością oddechową bez użycia respiratora, infekcje bez posocznicy, ostre choroby reumatyczne, zapalenie kości. Chorzy z niewydolnością serca i ostrą niewydolnością oddechową byli wyłączani z badania, jeżeli dodatkowo mieli jeden z czynników: wiek ≥75lat, rak, przebytą zatorowość żylną, otyłość, żylaki i/lub przewlekłą niewydolność żylną, terapia hormonalna, wywiad przewlekłej niewydolności serca, zespoły mieloproloferacyjne.
Chorzy otrzymywali codziennie 5000u dalteparin(Fragmin)n=1856 lub placebo przez 14 dni n=1850. Chorzy byli oceniani pod względem obecności objawów i oznak zatorowości żylnej codziennie w szpitalu i po 21 dniach. Otyłość kwalifikowano jako BMI>30 dla mężczyzn i >28.6 dla kobiet, osoby starsze w wieku >75 rż.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: zatorowość żylna w 21 dniu złożona [zatorowość objawowa, bezobjawowa dystalna i proksymalna żył głębokich naczyń, zakończona zgonem zatorowość płucna lub objawowa].
Drugorzędowy punkt końcowy: wszystkie zgony, zatorowość żylna kończyn (proksymalna i dystalna) w 21 dniu.
W grupie badanej było jedna trzecia mężczyzn była otyła i dwie trzecie kobiet. Grupa otyłych była młodsza w porównaniu do grupy nie otyłych.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: W grupie otyłych punkt końcowy wystąpił u 2.8% chorych otrzymujących delteparynę w stałej dawce i u 4.3% chorych z grupy placebo RR 0.64 (95%CI;0.31-0.87). W grupie nie otyłych odpowiednio 1.8% vs 5.2% chorych RR 0.53 (95%CI;0.34-0.82). Zgony w grupie otyłych leczonych 4.6% vs 2.7% chorych p=0.14, w grupie nie otyłych odpowiednio 5.5% vs 6.0% p=0.54.
W grupie osób starszych punkt końcowy wystąpił u 4.2% chorych otrzymujących delteparynę w stałej dawce i u 8.0% chorych z grupy placebo RR 0.52 (95%CI;0.31-0.87). W grupie chorych młodszych odpowiednio 2.1% vs 3.5% chorych RR 0.61 (95%CI;0.36-1.03). Zgony w grupie starszych chorych leczonych 6.7% vs 5.7% chorych p=0.62, w grupie młodszych odpowiednio 3.4% vs 3.0% p=0.88.
Największe korzyści z stosowania delteparyny w stałej dawce odnieśli chorzy we wszystkich grupach BMI z wyłączeniem chorych z BMI >40 oraz we wszystkich grupach wiekowych.
Stosowanie delteparyny nie wiązało się z wzrostem poważnych krwawień przez 21 dni obserwacji w grupie otyłych (0% vs 0.7% placebo p>0.99) i grupie starszych chorych (1.1% vs 0.7% p=0.12).
Wnioski
Dane wskazują, że stosowanie stałej dawki jest bezpieczne i skuteczne, u chorych z dużym ryzykiem zatorowości żylnej stosowanie w grupie chorych otyłych i starszych.
Kucher N, Leizorovicz A, Vaitkus PT, Cohen AT, Turpie AG, Olsson CG, Goldhaber SZ. Efficacy and Safety of Fixed Low-Dose Dalteparin in Preventing Venous Thromboembolism Among Obese or Elderly Hospitalized Patients: A Subgroup Analysis of the PREVENT Trial. Arch Intern Med. 2005 Feb 14, 165(3), 341-345. [PMID]: 15710801.
drukuj
