Wstrząs kardiogenny w przebiegu ostrego zawału serca jest główną przyczyną zgonów. Jednak chociaż zmalała liczba zgonów, w czasie leczenia szpitalnego umiera jedna trzecia chorych mimo dobrych wyników zabiegów rewaskularyzacyjnych. Dane uzyskane z rejestrów wskazują, że odsetek zgonów jest mniejszy w grupie chorych, u których stosowano blokery receptora GP IIb/IIIa.

 

Ocena blokerów receptora GP IIb/IIIa w poprawie wyników leczenia chorych ze wstrząsem kardiogennym w przebiegu ostrego zawału serca.

Grupę badaną stanowiło 80 chorych z wstrząsem kardiogennym (SBP ≤90 mm Hg i HR >90 bpm lub tachykardia >90 bpm i hipoperfuzja narządowa lub podawanie amin katecholowych w celu utrzymania SBP >90 mm Hg, lub II–III klasa Killipa i SBP <120 mm Hg), w zapisie EKG zmiany odcinka ST lub nowo rozpoznany LBBB ze wskazaniami do pilnej koronarografii.

Randomizacja do grupy, w której abciximab podawano w bolusie, a następnie we wlewie 12 godz. (n=40 chorych) lub do grupy, w której podanie abciximabu zależało od decyzji lekarza leczącego po wykonaniu badania angiograficznego (n=40 chorych). Wszyscy chorzy otrzymywali typowe leczenie antytrombinowe i przeciwpłytkowe.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: złożony; zgon, zawał i niewydolność nerek w obserwacji 30-dniowej.

Drugorzędowy punkt końcowy: przepływ TIMI i tkankowy po zabiegu angioplastyki, powikłania krwotoczne i wartość EF w 30. dniu badania.

W badanej grupie 25% chorych było po przebytej resuscytacji, a 46% chorych mechanicznie wentylowanych. W badaniu angiograficznym w grupie, w której podawano abciximab przed badaniem angiograficznym, 27% chorych miało chorobę trójnaczyniową, a 18% chorobę pnia i chorobę trójnaczyniową. W grupie, w której stosowanie abciximabu zależało od wyniku badania angiograficznego, odpowiednio 44 i 9% chorych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił u 17 (42%) chorych w grupie, w której abciximab podawano przed badaniem angiograficznym, i u 11 (27%) chorych w grupie, w której abciximab podawano w zależności od wyniku badania angiograficznego (p=0,24). Śmiertelność szpitalna wyniosła odpowiednio w grupach 15 (37%) vs 13 (32%) chorych. Udar stwierdzono u 1 (2,5%) i u 2 (5%) chorych (p=0,82). Duże krwawienia obserwowano u 4 (10%) chorych w grupie, w której abciximab podawano przed badaniem angiograficznym, i u 2(5%) chorych w grupie typowego postępowania.

Drugorzędowy punkt końcowy: średni przepływ TIMI wyniósł 2,6, a przepływ tkankowy 2,3 po zabiegu angioplastyki w obu grupach. Wśród chorych żyjących wartość EF w grupie, w której abciximab podawano przed badaniem angiograficznym i w zależności od wyniku badania angiograficznego, wyniosła 44 vs 41% (p=0,20).

 

Podawanie abcixmiabu przed wykonaniem badania angiograficznego nie poprawia wyników leczenia wstrząsu kardiogennego w porównaniu do leczenia standardowego opartego na wyniku badania angiograficznego.