Duże badania kliniczne ustabilizowały rolę statyn w redukcji stężenia LDL i prewencji chorób sercowo-naczyniowych. Podstawowy mechanizm działania prowadzący do zmniejszenia stężenia lipidów jest taki sam w tej grupie leków, jednak poszczególne statyny różnią się profilem skuteczności i bezpieczeństwa. Pitawastatyna to syntetyczna pochodna, która nie jest metabolizowana przez cytochrom P450 3A4.

Cel badania
Porównanie skuteczności i bezpieczeństwa pitawastatyny i atorwastatyny u dorosłych Koreańczyków z hipercholesterolemią.

Randomizacja chorych do grupy leczonej pitawastatyną (n = 110) lub do grupy, w której podawano atorwastatynę (n = 112). W okresie wstępnym chorym modyfikowano dietę, zmniejszając o ≤ 20% liczbę kalorii, o ≤ 6% liczbę kalorii związanych z tłuszczami stałymi, z dziennym spożyciem cholesterolu < 200 mg/dl. Do badania włączano chorych ze stężeniem TG < 400 mg/dl i LDL > 130 mg/dl po okresie leczenia wstępnego. Leczenie rozpoczynano od podawania 2 mg pitawastytyny, której dawkę podwajano po 4 tyg., jeżeli nie osiągnięto wymaganego stężenia LDL. W przypadku atorwastatyny leczenie rozpoczynano od 10 mg i po 4 tyg. podwajano dawkę. Docelowe stężenie LDL było zgodne z zaleceniami NCEP ATP III (National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III). W przypadku chorych na chorobę wieńcową lub z jej ekwiwalentem, docelowe stężenie LDL wynosiło < 100 mg/dl, natomiast u chorych z ≥ 2 czynnikami ryzyka i 10-letnim ryzykiem choroby wieńcowej ≤ 20%, docelowe stężenie LDL < 130 mg/dl i u chorych z ≤ 1 czynnikiem ryzyka docelowe stężenie LDL < 160 mg/dl.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: liczba chorych, którzy osiągnęli docelowe stężenia LDL.

Drugorzędowy punkt końcowy: zmiany profilu lipidów po 8 tyg. leczenia.

Średni wiek chorych wynosił 59 lat, mężczyźni stanowili 33% badanych. Nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 53% chorych, dusznicę bolesną u 12%, cukrzycę u 7%. Palacze – 12% badanych. Średni BMI – 25 kg/m², średnia wartość BP – 128/79 mm Hg.

Średnie stężenia cholesterolu, TG, HDL (wyliczone wg wzoru Friedewalda) i LDL były porównywalne w grupach.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: po 8 tyg. leczenia porównywalna liczba chorych w poszczególnych grupach osiągnęła docelowe wartości LDL – 92,7% chorych w grupie leczonej pitawastatyną i 92% leczonych atorwastatyną, ze średnim zmniejszeniem stężenia LDL o 42,9 vs 44,1 mg/dl odpowiednio w grupach.

Drugorzędowy punkt końcowy: zmniejszenie średniego stężenia poszczególnych parametrów lipidowych było podobne w grupach. Stężenie cholesterolu zmniejszyło się o 28,2 mg/dl w grupie leczonej pitawastatyną i o 29,6 mg/dl w grupie leczonej atorwastatyną, stężenie TG zmniejszyło się o 9,9 vs 11,0 mg/dl, a stężenie HDL wzrosło o 7,1 vs 6,7 mg/dl. Stężenie CRP w grupie leczonej pitawastatyną uległo zmniejszeniu z 2,46 do 1,65 mg/dl, a w grupie leczonej atorwastatyna z 2,14 do 1,81 mg/dl (p = NS).

Leki były dobrze tolerowane. Z powodu objawów ubocznych leczenie przerwano u 1 chorego otrzymującego pitawastatynę i u 4 chorych przyjmujących atorwastatynę. Zwiększone stężenia CK ponad 2 razy powyżej górnej granicy normy obserwowano u 6 chorych otrzymujących pitawastatynę i u 7 chorych, którym podawano atorwastatynę.

 

Obie statyny wykazują podobną skuteczność w normalizacji stężeń parametrów lipidowych i były dobrze tolerowane przez chorych.