Chorzy byli randomizowani do jednej z grupy leczenia fondaparinuksem o różnych dawkach n1=229 dawka 2.5mg, n2=220 dawka 4mg, n3=225 dawka 8mg i n4=234 dawka 12mg oraz grupy n5=230 chorych dawka enoxparyny 1mg/kg. Pierwszą dawkę leku chorzy otrzymywali iv, następne sc raz dziennie. Chorzy otrzymywali lek przez 3 do 7 dni w zależności od rewaskularyzacji lub opuszczenia szpitala. Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania leku oceniano w ciągu pierwszych 30 dni. [chorzy o masie ciała <50kg otrzymywali dawki 2, 3, 6, i 9 mg; chorzy >100kg dawki 3, 5, 10, 15mg. Dodatkowo wszyscy chorzy otrzymywali 75 do 160 mg ASA.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: zgon, zawał serca, nawracające objawowe i bezobjawowe niedokrwienie mięśnia sercowego do 9 dni. Dodatkowo oceniano różnice pomiędzy liczbą zakrzepic (brak skuteczności), i krwawień (za duża dawka).

Drugorzędowy punkt końcowy: każdy element z punktu pierwotnego i nowa rewskularyzacja.

 

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Złożony punkt końcowy stwierdzono u 27.9% chorych z grupy n1, 35.9% chorych z grupy n2, 34.7% chorych z grupy n3, 30.3% chorych z grupy n4 i 35.7% chorych z grupy n5 w obserwacji 9-dniowej. Po 30 dniach złożony punkt końcowy stwierdzono u 30.0%, 43.5%, 41.0%, 34.8% i 40.2% chorych w grupach odpowiednio. Nie stwierdzono różnic w ilościach zgonów pomiędzy grupami, jak również zawałów, nawracającego niedokrwienia i krwawień.

 

W badaniu określającym skuteczność dawki, wykazano, że wszystkie zaproponowane dawki są równoważne i sugerują, że bezpieczeństwo i skuteczność fondaparinuksu jest porównywalne z enoxaparyną. Być może dalsze badania wykażą, że skuteczną dawka jest dawka 2.5mg.