Po predylatacji implantowano stent metalowy n=115 chorych lub stent pokrywany polimerem węglowym n=110chorych. Zabieg uważano za zakończony sukcesem w przypadku prawidłowego położenia stentu i stenozy ≤30%, bez zgonów, zawału lub pilnego CABG. W czasie zabiegu chory otrzymywał heparynę w bolusie 10000U i następnie bolus po 5000U celem wydłużenia czasu ACT ≥250s. Wszyscy chorzy otrzymywali ASA 200 mg/db i 75 mg/db klopidogrelu 4 tygodnie po zabiegu. Obserwacja 12 miesięcy.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: utrata światła w stencie definiowana jako różnica pomiędzy minimalnym wymiarem światła bezpośrednio po zabiegu i 6 miesiącu obserwacji.

Drugorzędowy punkt końcowy: Częstość restenozy definiowanej jako wymiar światła >50% w 6 miesiącu badania i MACE zgon, zawał, uszkodzenie naczynia docelowego w 12 miesiącu obserwacji.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Grupy nie różniły się między sobą klinicznie i angiograficznie. W 6 miesiącu obserwacji utrata światła w stencie wynosiła w grupie stentu pokrywanego polimerem węglowym wynosiła 0.91±0.77 mm vs 0.88±0.80 mm w grupie stentu metalowego p=0.79.

Drugorzędowy punkt końcowy: Restenoza w stencie w grupach 11% vs 16.1% p=0.31. W 12-miesięcznej obserwacji nie było różnic pomiędzy grupami 9.1% chorych w grupie stentu węglowego vs 10.4% chorych w grupie stentu metalowego p=0.73.

 

Wyniki uzyskane z implantacja stentów pokrywanych polimerem węglowym są zadawalające, jakkolwiek nie poprawiają długoterminowych wyników w porównaniu do stentów metalowych.