Wstęp. Cel badania
Przedsionkowe zaburzenia rytmu (migotanie/trzepotanie) jest najczęściej wywołane urazem, rozciągnięciem, niedokrwieniem przedsionka, stanem zapalnym nasierdzia, niedotlenieniem, kwasicą, zaburzeniami elektrolitycznymi, elektrofizjologicznymi. Zaburzenia te występują u 30% chorych po CABG, u 40% chorych po operacjach zastawek i u 50% chorych po leczeniu CABG i operacjach naprawczych zastawek. Zaburzenia rytmu przedsionkowe przedłużają pobyt szpitalny. Celem pracy jest ocena skuteczności amiodaronu stosowanego przed i po zabiegu operacyjnym.
Chorzy kwalifikowanie do zabiegu planowego CABG lub naprawy zastawek. Wszyscy chorzy mieli wykonywane 24-godzinne monitorowanie ekg.
Chorzy randomizowani w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej amiodaron lub placebo. Chorzy byli randomizowani z uwzględnieniem wieku (<65 lub>65 lat), procedury operacyjnej (CABG lub naprawa zastawek z lub bez CABG) i leczenia przedoperacyjnego (leczeni lub nie LBA). Chorzy otrzymywali amiodaron (lub placebo) 6 dni przed i po zabiegu w dawce 10mg/kg w dwóch porcjach dziennych.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: przedsionkowe zaburzenia rytmu w ciągu 6 dni po zabiegu trwające co najmniej 5 minut lub dłużej.
Drugorzędowy punkt końcowy: HR przed napadem tacharytmii, liczba dni po zabiegu z napadem zaburzeń rytmu, liczba epizodów, czas trwania najdłuższego, czas leczenia szpitalnego.
Średnia wieku grup 62 lata, niewydolność serca u 24.5% chorych, nadciśnienie tętnicze 53% chorych, cukrzyca 23% chorych. LBA przyjmowało przed zabiegiem 57% chorych po zabiegu 49.5 chorych, ACEI 46% chorych. Średni czas trwania zabiegu 160 minut, zaklemowanie aorty 55 minut. Średni czas leczenia po zabiegu 5.6 dni zarówno dla amiodaronu jak i placebo.
Pierwszorzędowy punkt końcowy: Przedsionkowe tachyarytmie wystąpiły u 48/299 chorych z grupy leczonej amiodaronem i u 89/302 z grupy kontrolnej HR 0.52 (95%CI;0.34-0.69) p<0.001. % chorych zmarło w okresie 6 dni w grupie amiodaronu, a 7 w grupie placebo. W analizie podgrup stosowanie amiodaronu zmniejszało ryzyko napadu tacharytmii przedsionkowych. Wiek <65 lat HR 0.51 p=0.02, wiek >65 lat HR 0.45 p<0.001, CABG HR 0.45 p=0.002, operacja naprawcza zastawki HR 0.51 p=0.008 i pobieranie LBA przed zabiegiem HR 0.58 p=0.03, bez leczenia LBA HR 0.40 p<0.001.
Drugorzędowy punkt końcowy: HR przed napadem tacharytmii 105/min w grupie leczonej amiodaronem vs 131/min w grupie placebo p<0.001. Liczba dni po zabiegu z napadem zaburzeń rytmu 3(2-4) vs 2(2-3) p=NS, liczba epizodów na chorego 2(1-3) vs 2(1-4) p=NS, czas trwania najdłuższego jednakowe. Czas leczenia szpitalnego 8.2 dni w grupie leczonej amiodaronem vs 8.9 dni w grupie placebo p=0.11.
Objawy uboczne częstsze po amiodaronie dotyczyły częściej występującej bradykardii 5.7% vs 2.0% chorych w grupach p=0.02 oraz wydłużenia QT>650ms 1.3% vs 0% chorych p=0.06.
Nie obserwowano różnic w liczbie ponownie leczonych szpitalnie czy też liczby zgonów zarówno w okresie 6-miesięcznym jak i rocznym.
Wnioski
Stosowanie doustnie amiodaronu w celu profilaktyki tachyarytmii przedsionkowych jest skutecznie i bezpieczne w wszystkich podgrupach leczonych chorych.
Mitchell LB, Exner DV, Wyse DG, Connolly CJ, Prystai GD, Bayes AJ, Kidd WT, Kieser T, Burgess JJ, Ferland A, MacAdams CL, Maitland A. Prophylactic Oral Amiodarone for the Prevention of Arrhythmias that Begin Early After Revascularization, Valve Replacement, or Repair: PAPABEAR: a randomized controlled trial. JAMA. 2005 Dec 28, 294(24), 3093-100. [PMID]: 16380589.
drukuj
