Ocena częstości występowania poważnych zdarzeń naczyniowych u chorych z utrwalonym AF.

Osoby z utrwalonym migotaniem lub trzepotaniem przedsionków (trwającym przez co najmniej sześć miesięcy przed randomizacją), w wieku przynajmniej 65 lat, z przynajmniej jednym czynnikiem ryzyka spośród wywiadu choroby wieńcowej lub choroby tętnic obwodowych, udaru mózgu lub TIA, hospitalizacji z powodu niewydolności serca w ostatnim roku lub LVEF <40%, w wieku przynajmniej 75 lat z obecnością nadciśnienia tętniczego i cukrzycy. Z badania wyłączono chorych z ciężką niewydolnością serca w klasie IV według NYHA.

Pacjentów randomizowano do leczenia dronedaronem w dawce  400 mg dwa razy dziennie lub placebo. Pierwotnie planowano roczną obserwację i włączenie ponad 10 000 chorych.

Pierwszorzędowy złożony punkt końcowy:

1. Udar mózgu, zawał serca, zator obwodowy lub zgon z powodu sercowo-naczyniowego.

2. Nieplanowa hospitalizacja z przyczyny sercowo-naczyniowej lub zgon.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: Udar mózgu, zawał serca, zator obwodowy lub zgon z przyczyny sercowo-naczyniowej wystąpił u 2,7% pacjentów leczonych dronedaronem i 1,2% pacjentów przyjmujących placebo (HR 2,29; 95% CI 1,34–3,94; p=0,002). Do nieplanowanej hospitalizacji z przyczyny sercowo-naczyniowej lub zgonu doszło u 7,8% badanych leczonych dronedaronem i u 4,1% badanych przyjmujących placebo (HR 1,95; 95% CI 1,95-2,62; p<0,001).

Stosowanie dronedaronu istotnie zmniejszyło średnią częstość rytmu serca (-7,6 uderzeń/min, p<0,001) i średnią wartość skurczowego ciśnienia tętniczego (-3,5 mmHg, p=0,003), natomiast wydłużyło średni odstęp QTc (8 ms, p<0,001). Wszystkie składowe pierwszorzędowego punktu końcowego, z wyjątkiem zawału serca (p=0,63), występowały istotnie statystycznie częściej w grupie dronedaronu niż placebo (odpowiednio: zgon – HR 1,94, p=0,049, zgon z przyczyny sercowo-naczyniowej – HR 2,11, p=0,046, zgon z powodu arytmii – HR 3,26, p=0,03, udar mózgu – HR 2,32, p=0,02, nieplanowana hospitalizacja sercowo-naczyniowa – HR 1,97, p<0,001, hospitalizacja z powodu niewydolności serca – HR 1,81, p=0,02). W grupie dronedaronu zdarzenia niepożądane występowały istotnie częściej (49,4% v. 37,3%, p<0,001), również więcej pacjentów przedwcześnie odstawiło lek (21% v. 11%, p<0,001).

Wnioski:

Stosowanie dronedaronu istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia klinicznych punktów końcowych (w tym zgonu, udaru mózgu i objawowej niewydolności serca) wśród chorych z utrwalonym AF i współistniejącymi poważnymi czynnikami ryzyka chorób układu krążenia. Istotnie częściej obserwowano też zdarzenia niepożądane terapii. Wydaje się, że w tej grupie chorych nie należy stosować dronedaronu.