U chorych włączonych do badania wykonywano kardiowersję (max. 3 razy) celem uzyskania rytmu zatokowego. Następnie byli obserwowani przez  2 godzininy. Jeżeli po tym czasie nie następował nawrót migotania przedsionków byli randomizowani do pobierania sotalolu [80mg trzy razy dziennie rozpoczynając dzień po kardiowersji i następnie dawkę zmieniano na 160 dwa razy dziennie] n=383, chinidyny z werapamilem (160mg chinidyny i 80mg werapamilu dwa razy dziennie dzień po kardiowersji i trzy razy dziennie w dniach następnych] n=377 lub do grupy placebo n=88 chorych. Chorzy byli kontrolowani co miesiąc, a dodatkowo codziennie przesyłali dane telefonicznie.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: nawrót migotania przedsionków lub zgon.

Drugorzędowy punkt końcowy: częstość nawrotów FA (co najmniej trzy potwierdzone FA).

Z grupy włączonych do badań rytm zatokowy uzyskano u 848 chorych.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: wystąpił u 572(67%) chorych u których wykazano epizody nawrotu FA, a u 348 chorych FA pozostało utrwalone.

Nawrót FA obserwowano u 73(83%) chorych w grupie placebo, u 255(67%) w grupie sotalolu i u 244(65%) w grupie chinidyny i werapamilu. HR w osiągnięciu pierwszorzędowego punktu końcowego wynosił po 12 miesiącach placebo vs chinidyna+werapamil 1.74 (95%CI;1.34-2.25) a dla sotalolu vs chinidyna+werapamil 0.97 (90%CI;0.84-1.12).

Drugorzędowy punkt końcowy: częstość nawrotów FA wynosiła 77% dla placebo, 49% dla sotalolu i 38% dla chinidyny+werapamil. Około 70% nawrotów FA było klinicznie nieme.

Objawy uboczne obserwowano po sotalolu u 9(2.3%) chorych TdP.

 

Antyarytmiczne leczenie po kardiowersji zmniejsza liczbę nawrotów FA szczególnie po połączeniu chinidyny z werapamilem w porównaniu do sotalolu i placebo. Często nawrót FA jest klinicznie niemy.