Suplemetacja diety oraz produktów spożywczych nienasyconymi kwasami omega-3 jest powszechna, a ich stosowanie wiąże się z przeświadczeniem korzystnego wpływu na zdrowie. Jedną z grup chorych, w której należałoby spodziewać się korzystnego efektu kwasów omega-3 są chorzy z migotaniem przedsionków. Jednak dotychczasowe badania z ich stosowania u tych pacjentów wykazały rozbieżne wyniki.

 

Ocena efektu antyarytmicznego kwasów omega-3 u chorych z migotaniem przesionków.

Grupę badaną stanowiło 663 chorych w wieku ≥18 lat, z napadowym migotaniem przedsionków (chorzy nie pozostawali na przewlekłym leczeniu farmakologicznym, a napadu migotania przedsionków nie przerywano kardiowersją, n=542) lub przetrwałym migotaniem przedsionków (chorzy skutecznie leczeni farmakologicznie lub kardiowersją, pozostający na rytmie zatokowym, n=121).

Randomizacja do grupy placebo (n=331) lub do grupy otrzymującej kwasy omega-3 (preparat LOVAZA) w dawce do 4 g na dobę, (n=332). Przez pierwszy tydzień chorzy otrzymywali dawkę nasycającą leku w ilości 8 g na dobę, po czym kontynuowano leczenie w dawce 4 g na dobę. Jednogramowa kapsułka leku zawierała 465 mg kwasu eikozapentaenowego i 375 mg kwasu dokozaheksaenowego.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: nawrót objawowego migotania lub trzepotania przedsionków w grupie z napadowym migotaniem przedsionków.

Drugorzędowy punkt końcowy: nawrót objawowego migotania lub trzepotania przedsionków w grupie z przetrwałym migotaniem przedsionków i w obu grupach łącznie.

Średni wiek chorych wynosił 60 lat, 56% badanych stanowili mężczyźni. Średni BMI – 30,6 kg/m²; średnia wartość BP – 126/75 mmHg; HR – 64 bpm.

Pierwszorzędowy punkt końcowy: nie obserwowano różnic w liczbie nawrotów migotania lub trzepotania przedsionków u chorych z napadowym migotaniem przedsionków. W grupie placebo stwierdzono 129 nawrotów, w grupie otrzymującej kwasy omega-3 – 135 nawrotów (p=0,26). Nie wykazano również różnic w liczbie napadów podczas pierwszych 7 dni leczenia, ani w późniejszym okresie badania.

Drugorzędowy punkt końcowy: również w grupie chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków obserwowano porównywalną, z grupą placebo, liczbę nawrotów migotania lub trzepotania przedsionków (18 v. 32 napady, p=0,09). Łącznie stwierdzono 147 napadów migotania lub trzepotania przedsionków w grupie placebo i 167 napadów w grupie leczonej (p=0,08). Nie wykazano także różnic pomiędzy podgrupami badania w zależności od wieku, płci, palenia tytoniu, spożycia alkoholu, leczenia ACEI, ARB lub statynami oraz regionem przeprowadzenia badania.

Czynność serca w czasie napadu migotania lub trzepotania przedsionków była o 7 bpm niższa w grupie leczonej niż w grupie placebo (p=0,03). Objawy uboczne wystąpiły z podobną częstością w grupach (u 13% chorych w grupie placebo i u 16% chorych w grupie leczonej), a głównie były to nudności, odbijania i biegunka.

Stosowanie kwasów omega-3 u chorych z napadowym migotaniem przedsionków nie zmniejsza liczby nawrotów migotania lub trzepotania w porównaniu z grupą placebo, podczas 6 miesięcy leczenia.